جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اگرچه مکتب‌اثبات‌گرایی‌حقوقی به‌عنوان گفتمان مطرح در فضای علمی دنیا جای گرفت؛ اما مکتب‌حقوق‌طبیعی نیز همواره مورد اقبال بسیاری‌از اندیشمندان‌جهان قرار‌دارد. با‌بیاناتی‌که از اندیشمندان‌حقوق‌طبیعی عنوان شده است، می‌توان تشابهات میان این نگرش با‌مبانی اندیشمندان‌حکمت‌متعالیه درزمینه ارتباط حقوق و اخلاق عنوان نمود. از مهم‌ترین این تشابهات به پایبندی هرکدام ازدو گروه فوق به اصول‌ثابت‌اخلاقی در حقوق و اذعان به وجود‌ارتباط‌تنگاتنگ این دو دانش می‌توان اشاره نمود. این پژوهش درصدد پاسخگویی به این‌پرسش است که چه نسبتی میان نگرش اندیشمندان در حکمت‌متعالیه و حقوق‌بشرغرب وجود‌دارد؟ فرضیه این پژوهش بر این قرار‌است که اندیشمندان‌حقوق‌طبیعی به وجود‌نوعی حقوق ثابت در نظام‌های‌حقوقی-بشری هستند که آن را فراتر از توافق قراردادی می‌داند و اندیشمندان‌حکمت‌متعالیه نیز علاوه بر الهی‌دانستن حقوق، بر ثابت-بودن اصول‌اخلاقی در نظام‌بشری اعتقاد دارند و مانند حقوق‌طبیعی، عقل را به‌عنوان یکی از منابع سنجش و‌دریافت این اصول ثابت عنوان‌می‌کنند اما قانون‌الهی که جامع اخلاق و‌حقوق است، را در‌جهت رستگار ساختن انسان جامع تلقی‌می‌نماید. مکتب-اثبات‌گرایی نیز برای تشخیص درستی قوانین، نیازی به تطبیق‌قواعد با معیارهای ثابت‌اخلاقی نیست بلکه تنها اراده قانون‌گذار بیانگر صحت یک قانون است. این پژوهش بر اساس روش تحلیلی-توصیفی و بر اساس منابع کتابخانه‌ای گردآوری شده‌است.