جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : رابرت بی براندوم در این کتاب کوتاه که بر اساس سخنرانی‌های اسپینوزا در دانشگاه آمستردام است، رویکردی عمل‌گرایانه به بازنمایی و واقعیت ارائه می‌کند که از ریچارد رورتی و هگل استفاده می‌کند. رورتی در دهه آخر زندگی خود بر اعتبار ضد استبدادی عملگرایی خود تأکید کرد. او عمل گرایی را به عنوان ایمان مبارز مرحله دوم روشنگری دید. مرحله اول، همانطور که رورتی آن را تعبیر کرد، مربوط به رهایی ما از اقتدار غیرانسانی در مسائل عملی بود: مسائلی درباره آنچه باید انجام دهیم و کارها چگونه باید باشند. مرحله دوم پیش بینی شده بیشتر به رهایی ما از اقتدار غیرانسانی در موضوعات نظری می پردازد. براندوم نشان می‌دهد که چگونه عمل‌گرایی فراتر از مدل سنتی واقعیت به‌عنوان مقتدرانه بر بازنمایی‌های شناختی ما از آن در زبان و اندیشه، به درک جدیدی از اینکه چگونه شیوه‌های گفتمانی به ما کمک می‌کنند تا با فراز و نشیب‌های زندگی کنار بیاییم، حرکت می‌کند. هگل چالش با ایده واقعیت عینی را به عنوان ارائه هنجارهایی برای تفکر پیش بینی می کند که رورتی معتقد بود ما را ملزم به اجرای مرحله دوم روشنگری می کند. برخلاف رورتی، هگل گزارشی جزئی، سازنده، ضد استبدادی، غیر فتیشیستی و عملگرایانه اجتماعی از بعد بازنمایی محتوای مفهومی ارائه می کند. در قلب آن، گزارشی از بعد اجتماعی هنجارگرایی گفتمانی از منظر شناخت متقابل، و گزارشی از بعد تاریخی هنجارگرایی گفتمانی بر حسب یک برداشت جدید متمایز از عقل است: عقلانیت جمعی که گذشته ای را به سنت تبدیل می کند. بدین ترتیب ایده آلیسم او یک جایگزین واقعی عملگرایانه برای ضد بازنمودگرایی معنایی و معرفت شناختی جهانی رورتی ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی : چهل سال پس از ساخت، این تفسیر مجدد از پدیدارشناسی روح هگل که مدت ها در انتظار آن بودیم، سهم برجسته ای از یکی از شناخته شده ترین و تأثیرگذارترین فیلسوفان جهان به فلسفه است. در این اثر مورد انتظار، رابرت براندوم بازگویی کاملاً جدیدی از ماجراجویی خردگرایانه رمانتیک ایده‌ها را ارائه می‌دهد که کلاسیک هگل به نام پدیدارشناسی روح است. براندوم با پیوند سنت‌های تحلیلی، قاره‌ای و تاریخی نشان می‌دهد که چگونه شیوه‌های تفکر غالب در فلسفه معاصر توسط هگل به چالش کشیده می‌شود. روح اعتماد درباره تغییر تاریخی عظیم در زندگی نوع بشر است که ظهور مدرنیته را تشکیل می دهد. کانت در نقدهای خود از تمایز بین اینکه اشیاء فی نفسه هستند و چگونه برای ما ظاهر می شوند صحبت می کند. هگل تمایز کانت را آشکار ساختن آنچه که جهان باستان و مدرن را از هم جدا می کند، می داند. در دنیای باستان، وضعیت‌های هنجاری - قضاوت در مورد آنچه باید باشد - برای بیان حقایق عینی اتخاذ می‌شد. در دنیای مدرن، این قضاوت ها بر اساس نگرش ها - مواضع ذهنی تعیین می شوند. هگل از دیدگاهی حمایت می‌کند که هر دوی این رویکردها را ترکیب می‌کند، که براندوم آن را «ایده‌آلیسم عینی» می‌نامد: واقعیتی عینی وجود دارد، اما ما نمی‌توانیم آن را بدون درک نحوه اندیشیدن درباره آن معنا کنیم. بر اساس رویکرد هگل، ما تنها زمانی عامل می شویم که توسط سایر کارگزاران چنین شود. این بدان معناست که وضعیت‌های هنجاری مانند تعهد، مسئولیت و اختیار توسط شیوه‌های اجتماعی به رسمیت شناختن متقابل ایجاد می‌شوند. براندوم استدلال می کند که وقتی نگرش های شناختی خودآگاه ما شکل رادیکال بزرگواری و اعتمادی را که هگل توصیف می کند به خود بگیرد، می توانیم بر مدرنیته آشفته غلبه کنیم و وارد عصر جدیدی از روح شویم.

ترجمه ماشینی : رابرت براندوم در بازگویی جدیدی از ماجراجویی خردگرایانه رمانتیک ایده‌ها که کلاسیک هگل با عنوان پدیدارشناسی روح است، استدلال می‌کند که وقتی نگرش‌های شناختی خودآگاه ما شکل رادیکال بزرگواری و اعتماد هگل را به خود بگیرد، می‌توانیم بر مدرنیته آشفته غلبه کنیم و وارد یک مدرنیته جدید شویم. سن روح