جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از آداب تلاوت قرآن کریم که در روایات فریقین مورد توجه قرار گرفته، دربارۀ ‌‌چگونگی اجرای نغمات در هنگام تلاوت قرآن کریم است. دسته‌‌ای از روایات به ‌‌مسئله صوت حسن اشاره داشته‌‌اند و دسته‌‌ای دیگر به‌‌ مسئلۀ تحزین صوت در هنگام تلاوت اشاره می‌‌کنند. موضوع مقاله حاضر بررسی مسئله صوت حسن و تحزین صوت در روایات فریقین است که با‌‌ روش توصیفی و تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای انجام می‌‌شود. از مهم‌‌ترین نتایج مقاله حاضر آن است که دو موضوع فوق در روایات فریقین مورد توجه قرار گرفته است. آیات مربوط به صوت حسن به دو دسته تقسیم می‌شوند: آیاتی که مستقیم به صوت حسن در تلاوت قرآن توجه می‌دهند و آیاتی که مستقیم به بحث تلاوت قرآن مرتبط نمی‌شوند اما می‌توان از آنها برای تأیید صوت حسن در تلاوت بهره برد. روایات نقل شده در این باره دارای دلالت مستقیم و غیر مستقیم هستند. در منابع شیعه و اهل‌سنّت به هر دو ویژگی صوت حسن و تحزین صوت توجه شده است. تحزین صوت می‌توان به معنای شدت و استحکام در تلاوت نیز باشد.