جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چگونگی دانش و حیات موجودات در قرآن کریم مساله‌ای است که پاسخ‌گوی این دیدگاه عرفی می‌باشد که موجودات را به دو دسته، موجودات دارای شعور و غیرذی شعور تقسیم کرده‌اند. در این تقسیم بندی، جاندارانی مانند انسان، ملائکه و جن را موجودات دارای شعور، و در مقابل، موجوداتی مانند حیوان، گیاه و ماده را موجودات غیرذی شعور دانسته‌اند. پژوهش حاضر در پی این تفکر، به دنبال آیات و دلایلی است تا اثبات کند که موجودات از آن حیث که دارای وجود هستند صاحب حیات و علم نیز می‌باشند و بلکه عین ثبات و دوام هر موجود مرهون علمی است که با او است. در این راستا آیاتی که موید حیات کل موجودات بر اساس آب است بررسی می‌گردد و پس از اثبات حیات کلی در عالم به آیاتی که ویژگی‌های مشترک بین موجودات را تبیین می‌کنند اهتمام می‌گردد تا با جمع آوری این ویژگی‌ها و تطبیق آن‌ها با معنای حیات و علم، عالم و موجودات آن را از مصادیق حیات و علم قرار دهد، علمی که در کل عالم و ذراتش حتی در جماد جاری و ساری است. سپس رویکرد نوشتار به طور اخص به علم جماد که کمتر مورد تایید و تحلیل قرار گرفته می‌باشد و علاوه بر اثبات حیات و علم در کل عالم و موجوداتش به علم جماد از منظر بزرگانی همانند ابن عربی، صدرالمتالهین و علامه طباطبایی، با توجه به قرآن کریم و احادیث اشاره دارد لازم به ذکر است محتوای کل پژوهش علاوه بر قران و احادیث از کتاب‌های تفسیری معتبر و کتابهای علمی بهره‌مند است. محوریت این نوشتار که به صورت جمع آوری داده‌های کتابخانه‌ای است، اشاره به این نکته دارد که حقتعالی به وسیله‌ی آب، کل هستی را حیات بخشیده و به تبع آن علم هم درحیات عالم رسوخ نموده است پس در حقیقت موجود غیر ذی شعور، وجود ندارد و حیات و علم تجلی از دو نام حی و علیم حقتعالی است که در سراسر عالم سیطره دارد و حرکت و پویایی عالم و موجوداتش به سوی هدف خاص، نشانگر آن است.