جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این متن جامع اولین متنی است که خودمردم نگاری خاطره انگیز را به عنوان روش شناسی و شیوه زندگی در علوم انسانی معرفی می کند. محققین مشهور جهان آرتور بوشنر و کارولین الیس، مبتکران این روش، با استفاده از مثال‌های متعدد از آثار خود و دیگران، بر چگونگی ارتباط فکری و عاطفی با زندگی خوانندگان در طول فرآیند چالش برانگیز بازنمایی تجربیات زیسته تأکید می‌کنند. به عنوان داستان یک کارگاه داستانی، بر اساس بسیاری از جلسات مشابه که توسط نویسندگان رهبری می شود، نوشته شده است، شامل بحث های گروهی، سوالات متداول و جزوات کارگاه است. کتاب: * تاریخچه، توسعه، و اهداف داستان سرایی خاطره انگیز را شرح می دهد. * دستورالعمل های دقیقی را برای تبدیل شدن به یک داستان نویس و زندگی نویسندگی ارائه می دهد. * مسائل اساسی اخلاقی، معضلات و مسئولیت ها را بررسی می کند. * راه هایی را نشان می دهد که قوم نگاری با خود مردم نگاری تلاقی می کند. * توجه را جلب می کند که چگونه حقیقت و حافظه در آثار و زندگی مردم نگاران خودانگیزان نقش می بندد.

ترجمه ماشینی: ویرایش دوم کتاب راهنمای خود مردم‌نگاری برنده جایزه، یک جلد سازمان‌یافته موضوعی است که شیوه‌های معاصر خود مردم‌نگاری را مورد بررسی قرار می‌دهد و چگونگی توسعه این رشته از زمان انتشار اولین نسخه در سال 2013 را بررسی می‌کند. در سرتاسر، مشارکت‌کنندگان مضامین و تعهدات خودقوم نگاری کلیدی را شناسایی و پیشنهاد می‌کنند. نمونه هایی از خود مردم نگاری متنوع، متفکر، موثر، کاربردی و نوآورانه. ویرایش دوم در پنج بخش تنظیم شده است: در بخش 1، انجام خود مردم‌نگاری، مشارکت‌کنندگان تعاریف خود مردم‌نگاری را بررسی می‌کنند، ویژگی‌های کلیدی خود مردم‌نگاری را شناسایی و نشان می‌دهند، و مبانی فلسفی، رابطه‌ای، فرهنگی و اخلاقی رویه خوداتنوگرافی را درگیر می‌کنند. در بخش 2، بازنمایی خود مردم‌نگاری، مشارکت‌کنندگان در مورد اشکال و تکنیک‌های فرآیند و مهارت ایجاد پروژه‌های خوداتنوگرافیک، با استفاده از رسانه‌های مختلف در/به عنوان خود مردم‌نگاری، و علامت‌گذاری و ایجاد هویت‌ها، دانش‌ها و صداهای خاص بحث می‌کنند. در بخش 3، آموزش، ارزیابی، و انتشار خود مردم نگاری، مشارکت کنندگان بر حمایت و نظارت بر پروژه های خودمردم نگاری تمرکز می کنند. آنها همچنین دیدگاه هایی را در مورد انتشار و ارزیابی خوداتنوگرافی ارائه می دهند. در بخش 4، چالش‌ها و آینده‌های خود مردم‌نگاری، مشارکت‌کنندگان چالش‌های معاصر را برای خودمردم‌نگاری، از جمله درک مردم‌نگاری خودکار به‌عنوان یک عمل فمینیستی، پسا انسان‌گرا، و استعمار زدایی، و همچنین روشی برای مطالعه متون، ترجمه‌ها و آسیب‌ها در نظر می‌گیرند. این جلد با بخش 5، نمونه های خودمردم نگاری، مجموعه ای از شانزده متن کلاسیک و معاصر که می تواند به عنوان مدلی از دانش خود مردم نگاری عمل کند، به پایان می رسد. این کتابچه با مشارکت بیش از 50 نویسنده که بیش از دوازده رشته و نوشته از مکان‌های مختلف در سراسر جهان را نمایندگی می‌کنند، تحقیقات خود مردم‌نگاری و تحقیقات کیفی را توسعه، پالایش و گسترش می‌دهد. این متن یک منبع اولیه برای محققان تازه کار و پیشرفته در طیف گسترده ای از رشته های علوم اجتماعی خواهد بود.

پژوهش‌­های آکادمیک عموماً به خاطر لحن خشک و فاصله داشتن پژوهشگر از موضوع پژوهش معروف هستند. اما رویکردی در پژوهش­‌های کیفی وجود دارد به نام خودمردم‌­نگاری(Autoethnography) که در آن پژوهش‌گر، با صدای اول شخص، تاملات خودش را در مرکز تحلیل‌­هایش قرار­ می‌دهد. خودمردم­‌نگاری نه ­تنها به این معتقد است که پژوهش‌گر باید جزئی از موضوع مورد پژوهش باشد، بلکه مستقیماً و قبل از هر چیز، از داستان‌­های شخصی پژوهشگر در آن حوزه خاص جان می­‌گیرد. این مصاحبه با دکتر کارولین الیس (Carolyn Ellis)، استاد ممتاز دانشگاه فلوریدای جنوبی، پژوهش‌گر پیشرو در این حوزه در سال 2014 انجام شده است.