جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

از شبهات مطرح­ شده، حول مسئله عصمت و اسوة حسنه بودن پیامبر اسلام (ص) با نگاه حداکثری به آن­ دو، عتاب آیه اول سوره تحریم است. به باور صاحب ­نظران، استفهام در آیه یا شفقتی بوده و یا دلالت بر ترک اولی کرده و یا در مقام تعریض بوده و در واقع، عتاب دیگران است و یا این­که توبیخ مذکور، مصلحتی و برای دفع غلو بوده است و در آخرسر گفته شده که بایستی حمل بر معنایی گردد که منافی با عصمت نباشد. به باور نویسنده، شفقتی گرفتن استفهام، خلاف ظاهر آیه، فاقد دلیل و ناسازگار با قراین بوده و بر فرض پذیرش، دلالت التزامیه بر طی مسیر خطا از جانب شخص مخاطب کرده و همچنین تعریض و عتابی بر دیگران نبوده و مصلحتی دانستن این توبیخ، منافی با چند اصل مُسَلَّم است و لزوم حمل این آیه بر معنای غیر منافی با عصمت، پاسخ مبنائی- اقناعی بوده و قبول وقوع ترک اولی، وافی به دفع اشکال نیست. بنابراین توجیه ­های مذکور، وافی به رد شبهه و دفاع از عصمت و اسوه حداکثری نمی­ شود.

به اعتقاد برخي با استناد به آيه ي " ما ارسلنا من رسول الا بلسان قومه " همزبانی پیامبر با قوم خود لازم بوده و پيامبرِ غير همزبان با قومش، مبعوث نشده است؛ با دست مايه شدن اين فهم از آيه، در خصوص نبوت پيامبر اكرم اشكال شده كه نه تنها ايشان پيامبر غير عرب زبانان نيست بلكه لازم است دعواي رسالت جهاني او، تكذيب گردد. صاحب نظران از اين اشكال به طرقي مختلفي چون استثنا بودن پيامبر اسلام يا پيامبران اولوالعزم يا تفسير قوم به قوم نژادي يا معاشرتي و امثال آن تخلص جسته اند. به باور نويسنده باملاحظه دستور زبان عربي و قواعد دلالي آن اساس اين فهم از آيه درست نبوده و مفهوم آيه، دلالت ميكند بر نفي ارسال پيامبرِ غير همزبان در همان زمان برانگيختن شدن به رسالت نه بيشتر. درنتيجه استناد به اين آيه براي طرح اين اشكال صحيح نبوده، همچنان كه دفع اين اشكال با جوابهاي فوق ناصحيح هست.