جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: جان رالز که اغلب به عنوان بزرگترین فیلسوف سیاسی آمریکا در قرن بیستم و مهمترین نظریه پرداز لیبرال پس از جان استوارت میل شناخته می شود، در میان دانشمندان نظریه سیاسی، حقوق و اخلاق از جایگاهی عملاً مقدس برخوردار است. در عدالت غیر لیبرال، دیوید شفر کامل‌ترین چالش را برای دکترین رالز ارائه می‌کند که تاکنون منتشر شده است، و نشان می‌دهد که چگونه آموزه‌های او از سنت اصلی لیبرالیسم مشروطه منحرف می‌شود، همانطور که دولتمردان برجسته آمریکایی از بنیان‌گذاران تا لینکلن و فراتر از آن نمونه‌ای از آن هستند. عدالت غیر لیبرال اولین مروری جامع بر تمامی نوشته های رالز است که بر تداوم اندیشه و نیات او تا حدی بیشتر از سایر محققان تاکید دارد. شفر نقدی اساسی هم از برداشت رالز از فلسفه سیاسی و هم به قضاوت های سیاستی که از «اصول عدالت» خود می گیرد، ارائه می کند. درک زندگی سیاسی نشانه یک بحران بزرگتر در نظریه پردازی سیاسی و فقهی لیبرال معاصر است. اگرچه رالز معمولاً به عنوان یک لیبرال دولت رفاه در نظر گرفته می شود، شفر تأکید می کند که نوشته های او در واقع تجسم دگرگونی ریشه ای لیبرالیسم در جهت آزادی گرایی است که به شدت از سنت لیبرال آمریکایی منحرف می شود. شفر با استناد به شواهد تجربی از تداوم فرصت های سیاسی و اقتصادی در آمریکا، ادعاهای رالز مبنی بر اینکه سیاست ما از بی عدالتی های شدید رنج می برد را به چالش می کشد. او به لحن آخرالزمانی شگفت‌انگیز آخرین نوشته‌های رالز اشاره می‌کند، که در آن رالز حتی این سوال را مطرح می‌کند که آیا وجود انسان در صورت عدم تحقق اصول او ارزشمند است یا خیر. عدالت غیر لیبرال نه تنها نقدی بر برنامه سیاسی و روش شناسی فلسفی رالز است، بلکه دفاع از نظم قانون اساسی آمریکا در برابر نظریه جزمی رالز است، که شفر معتقد است تأثیر فزاینده و مضری بر روی فقه ما گذاشته است. شفر با ترکیب یک تفسیر انتقادی کامل از متون رالز با درگیری گسترده با سنت فلسفه سیاسی و اندیشه سیاسی آمریکا کمک مهمی به درک ما از رالز و کار فلسفه سیاسی می کند.