جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بررسی اقوال فقهاء در صلح ابتدائی به عنوان عقدی معین و مستقل از اعمال حقوقی جایگزین شده نشان می دهد که ماهیت صلح، «تسالم» می باشد. منظور از تسالم به ‌عنوان مدلول مطابقی عقدِ صلح ، تراضئی است که مُنشاء و موضوع صلح باشد و موضوع آن در اختیار متصالحین است. از طرفی ُمنشاء و اثر اصلی عقود اذنی ،ایجاد اذن و رخصت برای مأذون است . تعاریف فقهی صلح ابتدایی و نظریه عمومی تملیک در فقه ثابت می نماید موضوع عقد صلح محدود به «تملیک»، «انتقال» و «اسقاط» می باشد و گستردگی صلح ابتدایی به لحاظ نامحدود بودن مورد معامله (معقود علیه) در صلح است. احصای اثر و فایده صلح به تملیک ، انتقال و اسقاط ، عقود جایز اذنی را از دایره صلح ابتدایی خارج می سازد و اِشکال لزوم صلح به لحاظ تعارض با ماهیت اذن نیز مرتفع می گردد. صلح در مقام ودیعه به لحاظ تغییر ماهیت ودیعه امکان انعقاد ندارد . چنانچه صلح در مقام عاریه منعقد گردد، مُنشاء آن ایجاد حق انتفاع برای متصالحِ مستعیر است. صلح در مقام وکالت نیز در فرضی قابلیت انعقاد دارد که علاوه بر اعطای نیابت برای متصالحِ وکیل، موجد حق یا دین فقهی برای وی باشد.