جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بهاییت از جمله فرقه­های انحرافی است که تلاش دارد در کنار ادیان ابراهیمی دیده شود. بنابراین باید آموزه­های آن مورد واکاوی قرار گیرد تا نقاط انحرافی آن به پیروان ادیان به­ویژه اسلام نشان داده شود. از جمله آموزه­های مطرح در این فرقه، آموزه عصمت است که از جایگاه قابل­توجّهی برخوردار است. این نوشتار با روش تحلیلی-انتقادی، به بررسی این آموزه در بهاییت پرداخته و نحوه مواجهه بهاییان نسبت به آن را نشان داده است. نوآوری و دستاورد این تحقیق آن است که نشان داده است رهبران بهاییت تعاریفی از عصمت ارائه کرده­اند که دارای تناقض است. بهاییت به لحاظ نظری تعریف خاصی از عصمت ارائه داده و عصمت را به عصمت ذاتی و صفاتی (موهبتی) تقسیم کرده است. حدّ اعلای عصمت را عصمت کبری نامیده که نسبت به سایر ادیان مانند اسلام متفاوت است. دستاورد دیگر این نوشتار این است که نشان داده است که عصمت رهبران و نیز عصمت بیت­العدل بهاییت دچار تناقض و تعارض جدی است.