جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

رأی علما و محدثان در اعتباربخشی به روایات دعایی دوگونه است: عده­ای روایات مشتمل بر دعا را همانند هر حدیث دیگر نیازمند بررسی سندی و متنی و به­کارگیری قواعد فقه الحدیثی می­دانند؛ از این رو ملاک­هایی جهت ارزیابی صحت و سقم آن ارائه­کرده و صراحتاً برخی ادعیه را جعلی و یا محرف خوانده­اند. دسته­ای دیگر با استناد به روایات من بلغ، ضعف راوی یا راویان را به دیده اغماض می­نگرند و با تساهل از آن می­گذرند؛ از این دسته گروهی نیز به تقیید قاعده تسامح پرداخته­اند. بر اساس احادیث من بلغ، اگر طریق روایت و انشاء دعا ضعیف و اسناد آن غیرمعتبر باشد، کسی که بر ضعف و سستی سند وقوف داشته­باشد، شایسته است به قصد قربت دعا را قرائت­کند نه به قصد ورود و انتساب قطعی آن به ائمه معصومین (علیهم‌السلام). در این گفتار، اعتبارسنجی روایات مشتمل بر دعا از دیدگاه علما مورد تحلیل و بررسی قرارگرفته و تبیین ایشان درخصوص دعای مأثور و غیرمأثور و نیز آراءشان را در رد یا قبول اصل تسامح در اسناد روایات مورد سنجش قرارمی­دهد.