جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه در درجه اول تلاشی برای روشن شدن برخی از نظریه ها و مفاهیم سنتی مرتبط با مفهوم انگیزش است. طبیعتاً به اندازه کافی از علاقه اولیه به موضوع به خاطر خود ناشی شده است، اما این علاقه به سرعت به یک احساس شدید نارضایتی از آن نظریاتی تبدیل شده است که ادعا می کنند یک گزارش جامع از موضوع را پیش می برند، در حالی که آنها واقعاً فقط یک یا دو جنبه (البته مهم) مشکل کلی را لمس کرد. نتیجه اثری است که به خوبی ممکن است این تصور را ایجاد کند که اساساً هم منفی و هم انتقادی است. من نمی توانم بپذیرم که واقعا اینطور است. مسلماً، در مواردی که در ادامه می‌آید، من این اطمینان را نداشتم که نظریه خاصی را که مورد انتقاد قرار گرفته است، یک گزارش جایگزین رضایت‌بخش جایگزین کنم. اما پس از آن تقاضا برای انجام این کار، این فرض را نشان می دهد که مفاهیم به طور کلی - و شاید مفهوم انگیزه به طور خاص - کاربرد خود را در محدوده های مشخص نسبتاً محدودی پیدا می کنند. ویتگنشتاین به طور قانع‌کننده‌ای در ارتباط با مفهوم بازی نشان داد که لازم نیست فرض کنیم که یک فعالیت دارای یک ویژگی تعیین‌کننده است تا واجد شرایط گنجاندن تحت یک مفهوم خاص باشد. مفهوم انگیزه کاملاً در این مقوله نیست، اما فکر می‌کنم ما باید با مثال ویتگنشتاین هدایت شویم تا در برابر هرگونه پیشنهادی مبنی بر اینکه مفهوم به راحتی با ارجاع به چند پارادایم ساده قابل مکان‌یابی است، مراقب باشیم. اما نه تنها با توجه به نظریاتی که در نظر گرفته شد، می‌خواهم بگویم «اما معنای انگیزه در این روایت تمام نمی‌شود، برای اینکه به این وضعیت نگاه کنید...»: بیشتر می‌خواهم. با ارائه یک درمان نسبتاً مستقل به هر فصل، این که اغلب نامناسب است که یک نظریه انگیزه را اشتباه، یا گمراه کننده، یا حتی ناکافی توصیف کنیم - حتی اگر بنا به دلایل مستقلی چنین باشد. چیزی که یکی می‌خواهد بگوید این است که این حساب یک تحقیق در مورد رفتار انسان، چه به طور کلی یا جزئی، در سطح معینی را برآورده می‌کند. البته درست است، همانطور که به عنوان مثال در فصل دوم خواهیم دید، که بسیاری از انگیزه ها از یک گرایش، یک گرایش یا گرایشی نام می برند که در گزاره ای شبیه به قانون بیان می شود. اما ارائه چنین گزاره‌ای در تلاش برای توضیح عمل کسی، همیشه یک استقبال یا یک حرکت مفید نیست. ما ممکن است بیشتر مشتاق باشیم که دلیل فوری این کار را که عامل انجام داده است، و شاید چرا در آن لحظه انجام داده و در هیچ لحظه دیگری انجام نداده است. مواقعی وجود خواهد داشت که پاسخ به این نوع پرس و جو در ماهیت روایت علت و معلولی خواهد بود، جایی که نمی توان چنین گزارشی را جایگزین بیان انگیزه مرد کرد. اما همه دلایل "فوری" برای اقدام در این طبقه قرار نمی گیرند، همانطور که برخی از نمونه های فصل های I، III و V ممکن است به نشان دادن کمک کند. سپس مجدداً در قسمت آخر فصل سوم استدلال کرده ام که انگیزه ها یا دلایل کنش را اغلب باید از بافت اجتماعی ای که فرد در آن قرار می گیرد قابل اشتقاق دانست که بدین ترتیب ارزش توضیحی خود را به دست می آورند (دیدگاهی که در بخش های پایانی فصل دوم پیش بینی شده است. اما به سختی نیاز به بیان این است که تمایزی بین این سؤال و این سؤال وجود دارد که یک مرد وقتی انگیزه خود یا دیگری را تأیید می کند چه کارکردی را انجام می دهد. اینها فقط دو راه برای نزدیک شدن به موضوع کلی هستند و نباید تصور کرد که آنها به یکدیگر تجاوز می کنند. مفهوم شفاف سازی اغلب، به ویژه در میان مخالفان فلسفه زبانی، اتهامات پیش فرض را برمی انگیزد. من نمی بینم که برای دفاع از رویکرد کلی خود فراخوانده شده ام: این رویکرد در حال حاضر به خوبی در محدوده های فلسفه موقعیت راحتی را اشغال کرده است. اما می‌توان ادعا کرد که توضیح می‌دهد که این ممکن است بر اساس این زمینه کلی توجیه شود که درک یک مفهوم فقط به دانستن نحوه استفاده صحیح از یک کلمه نیست: برای این منظور یک فرهنگ لغت به اندازه کافی کافی است. از منظر فلسفی، این موضوع بیشتر این است که بتوانیم پیامدهای استفاده از آن را مشخص کنیم. این یک چیز است که گفته شود یک انگیزه دلیلی است که یک عامل برای توضیح عمل خود ارائه می دهد، اما از نظر فلسفی جالب تر است که مثلاً اینکه آیا اقدام از روی یک انگیزه ملاک است برای گفتن اینکه شخص تصمیم گرفته است یا خیر. یا تصمیم گرفت کاری را که انجام داد انجام دهد. این سوالی است که فصل اول در درجه اول به آن مربوط می شود و در بخش قبلی فصل ششم بیشتر مورد بحث قرار می گیرد. آیا باز هم می‌خواهیم بگوییم که در عمل کردن از روی انگیزه، انسان لزوماً از کاری که انجام می‌دهد آگاه است؟ و چه تفاوت هایی بین عمل از روی انگیزه و عمل از روی عادت وجود دارد؟ اینها سوالاتی هستند که نه با بررسی انتزاعی مفاهیم (اگر در هر صورت این یک مفهوم معنادار بود) بلکه با نگاه کردن به موقعیت ها به صورت عینی و در نظر گرفتن نوع اظهاراتی که یک مرد در پاسخ به سؤالات این موضوع بیان می کند می توان به آنها پاسخ داد.