جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : عشق به خدا بالاترین کمال ما برای لایب نیتس است. این اعتقاد و اعتماد ما را به خالق تضمین می کند، که هم جزء علوم و هم ایمان است. کسانی که خدا را دوست دارند توجیهی برای استدلال دارند، یعنی عقلاً می توانند انتظار رسیدن به حقیقت را داشته باشند. زیرا عشق پذیرش کمال همه چیز است. پس دوست داشتن خدا نوعی گرایش و گرایش به کامل ترین موجود یعنی ens perfectissimum است. لایب نیتس می نویسد افرادی که طبیعت الهی را درک می کنند «تنها از قدرت پادشاه عالی و همه بین نمی ترسند»، «بلکه از خیرخواهی او اطمینان دارند، و در نهایت - و آنچه همه چیز را به هم نزدیک می کند - با عشق به خدا بالا می سوزند. من در پایان نامه خود استدلال می کنم که شایستگی لایب نیتس را باید جدی گرفت: عشق به خدا «همه چیز را با هم جمع می کند». موضوع پایان نامه من را می توان به صورت شماتیک بیان کرد. این شامل دو جفت ادعا است، یک جفت فلسفی و دیگری کلامی: یک ویژگی اخلاقی برای تأمین عقل ما لازم است. از کامل ترین وحدت، یک ویژگی اخلاقی به دست می آید. عشق به خدا بالاترین کمال ماست. عشق به خدا استدلال ما را تضمین می کند. هر دو به امنیت عقل مربوط می شوند که منظور من از آن انگیزه عقلانی خود استدلال است. آنها دلایلی هستند که ما باید انتظار داشته باشیم که استدلال به حقیقت منجر شود. با این حال، آنها تظاهرات محکمی را تشکیل نمی دهند: در حالی که یک استنتاج به وضوح در جفت اول کار می کند، هیچ استنتاجی در جفت دوم وجود ندارد. همچنین بین صفت اخلاقی و عشق به خدا تمایز وجود دارد. فلسفه و الهیات لایب نیتس، تا زمانی که شناسایی نشوند، استدلال جدا از یکدیگر را تضمین می کنند. در سال 1686، لایب نیتس معروف خود را به نام «گفتار متافیزیک» نوشت. چند ماه پس از آن رساله ای کلامی به نام «بررسی دین مسیحیت» تألیف کرد. استدلال من این است که این متون باید در کنار هم خوانده شوند و فصل اول به مقایسه چگونگی تضمین کمال الهی استدلال ما در هر دو متن می پردازد. تصور برخی مدرن ها از کمال - یعنی تصورات دکارت، اسپینوزا و مالبرانش - نمی توانند استدلال ما را تضمین کنند زیرا دیدگاه های آنها مستلزم خودسری در جهان و طبیعت الهی است. اما یک احساس مناسب از کمال، که شامل یک ویژگی اخلاقی است، استدلال ما را با اطمینان از اینکه همه چیز در معرض عقل است، ایمن می کند. دکارت همچنین سعی کرد استدلال ما را تضمین کند، و در فصل دوم و سوم من روایت او را با لایب‌نیتس مقایسه می‌کنم، سپس انتقادات لایب‌نیتس را بیان می‌کنم. از نظر دکارت، ویژگی اخلاقی خدا با اراده ای بی تفاوت مشخص می شود که به طور برجسته و رسمی در سراسر آفرینش آشکار می شود. اگرچه شناخت منبع نامتناهی همه چیز توجه ما را در نظام دکارتی معطوف می‌کند، لایب‌نیتس از خدای جداشده و بی‌تفاوت دکارت انتقاد می‌کند. هنگامی که تمایل ما نسبت به خدا با عشق مشخص نمی شود، ما کمتر منطقی هستیم. لایب نیتس پیامدهای اخلاقی غیرقابل تحملی را در سیستم دکارتی می یابد، و من این مفاهیم را در فصل سوم بررسی می کنم. معیارهای دکارت در مورد ایده های درست و نادرست مناقشه را حل نمی کند، بلکه بر «شهادت درونی» تکیه دارد. پس استدلال صحیح به وحدت بین افراد تمایل ندارد و این امر به ویژه در بحث دینی مشکل ساز است. روش دکارت رواقی است، که در مورد وحدت کلیسا نیز به مشکل می‌انجامد: فرد با اراده‌ای محض در کلیسا می‌ماند که می‌تواند عقل را زیر پا بگذارد. لایب نیتس چنین جدایی از ایمان و استدلال را خطرناک می‌داند، علاوه بر این که مفهوم عقل را به کلی ضعیف می‌کند. تصورات لایب نیتس از خدا و کمال، عقل ما را با ایجاد عشق به خدا تضمین می کند. «گفتمان» و امتحان با گرایش و گرایش اخلاقی آغاز می شود. در فصل آخر، من با در نظر گرفتن دو معیاری که لایب نیتس اتخاذ می کند - آزمون کمال و انواع معرفت - و همچنین پایه و اساس منطق او در آن زمان، استدلال می کنم که این مورد است. لایب نیتس می تواند آغاز موقت، حقایق فرضی و گناه اصلی را به دلیل درک قوی خود از عشق تحمل کند. او دو راه را متمایز می کند که ما خدا را دوست داریم: spes یا امید، تمایل یا گرایش به کمال طبیعی است، و caritas یا ارج، محبت یا عشق به کمال الهی مربوط می شود. این حالات ما را بر اساس برنامه الهی جهت می دهند. معجزات به عنوان اثری از کیفیت اخلاقی خدا در درون جهان هستند: آنها وسیله ای هستند که خداوند شخصاً با موجودات عاقل در ارتباط است. معجزات تأثیرات اخلاقی ادراک ما از پدیده ها را به طور کلی آشکار می کند که شامل نظم مشاهده و طبقه بندی شده توسط علم می شود. بنابراین، برای نتیجه‌گیری، بحث لایب‌نیتس از وحی در Examen را با بحث او از معجزات در «گفتمان» مقایسه می‌کنم تا اهمیت معجزه را برای او مشخص کنم. علاوه بر بحث‌های فراوان در مورد پیامدهای معجزه برای برداشت او از جوهر، من استدلال می‌کنم که انگیزه اخلاقی برای حفظ معجزات، حتی معجزات در رتبه دوم، وجود دارد.