جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این کتاب یک مطالعه قطعی در مورد توسعه برداشت کانت از عالی ترین خیر، از اولین کار او تا روزهای مرگش ارائه می دهد. اینسول استدلال می کند که کانت به خدا اعتقاد دارد، اما کانت مسیحی نیست، و این امر ابعاد مهم و نادیده گرفته شده فلسفه غرب را باز می کند. کانت مسیحی نیست، زیرا نمی تواند ادعاهای سنتی مسیحیت در مورد رابطه بین فعل الهی، فیض، آزادی انسان و سعادت را بپذیرد. الهی‌دانان مسیحی که همچنان این ادعاهای سنتی را تأیید می‌کنند (و بسیاری این ادعاها را تأیید می‌کنند)، بنابراین دلایلی دارند که به کانت به عنوان مفسر دکترین مسیحی مشکوک شوند. اینسول علاوه بر طرح نقد الهیات کانت، دفاع جدیدی از قدرت، زیبایی و انسجام درونی دینداری فلسفی غیرمسیحی کانت، «در حدود عقل تنها» ارائه می‌کند، که خود عقل دارای برخی ویژگی‌های الهی است. این رشته مغفول مانده از دینداری فلسفی شایسته است که هم فیلسوفان و هم متکلمان با آن درگیر شوند. کانت آشکار شده در این کتاب ما را به یاد یک وظیفه همیشگی فلسفه می‌اندازد، به افلاطون بازمی‌گردیم، جایی که فلسفه به‌عنوان شیوه‌ای از زندگی تعبیر می‌شود که جهت‌گیری آن به سوی خوشبختی است، که از طریق درک درستی گسترده از عقل و خوشبختی حاصل می‌شود. وقتی این دینداری فلسفی را درک می کنیم، بسیاری از «مشکلات» استاندارد در تفسیر کانت را می توان در منظری جدید دید و حل کرد. کانت شاهد رشته‌ای از فلسفه است که به مقوله الهی می‌پیوندد، در لبه‌هایی که می‌توانیم درباره عقل، آزادی، خودمختاری و خوشبختی بگوییم.