جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : شهود یکی از مفاهیم محوری در نظریه معرفت شناسی و نبوت ابن سینا است. اهمیت این مفهوم برای معرفت شناسی ناشی از کارکرد آن در فرآیند کسب معرفت عقلی است. در نظريه نبوت نيز حائز اهميت است زيرا از منظر فلسفي از آن به عنوان مبناي امكان و عقلانيت معرفت نبوي استفاده مي شود. منابع نظریه شهود ابن سینا شامل اسلام به عنوان یک دین، سنت مفهومی و نظری که ابن سینا به ارث برده و تجربه فلسفی خود اوست. مبانی معرفت شهودی، اصول و مفاهیمی است که وی در حوزه متافیزیک، منطق و نظریه خود درباره روح ارائه کرده است. در این زمینه، مفهوم شهود به عنوان (1) راهی برای کسب دانش به عنوان معادل تأمل، (2) استعدادی که درجه آن توسط شوخ طبعی و خلوص اخلاقی کسی که عقل دارد، تعیین می شود، (iii) یک خردمند تعریف شده است. پیوند و ظهور الهی ابن سینا خاطرنشان کرده است که معرفت شهودی می‌تواند همه حوزه‌های معرفتی را در برگیرد، زیرا به دلیل ماهیت عقلانی خود، استنباط میان‌مجموعه یعنی معرفت اسباب را فراهم می‌کند. ارزش معرفت شهودی ناشی از سهم آن در سیر کمال است که هدف نهایی فعالیت فلسفی است. از این حیث، شهود به عنوان یک فضیلت نظری دلالت بر کامل بودن آمادگی انسان در سیر کمال خود دارد. قطعیت دانش شهودی به قدرت قوه شهودی به عنوان مبنای آن متکی است. «شهودها» در طبقه‌بندی گزاره‌های ابن سینا در ذیل «قطعی‌ترین معرفتی که باید پذیرفته شود» گنجانده شده است. اوج نظریه شهود، مفهوم عقل قدسی است که جنبه عقلانی قدرت نبوی را تشکیل می دهد و به عنوان عالی ترین درجه شهود تعریف می شود. ابن سینا با تعریف خود از این مفهوم در سنت اندیشه اسلامی پیشگام بوده است.