جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در سال‌های اخیر متفکرانی همچون وتزل[1]، تراکاکیس[2]، فیلز[3]، گِدِس[4]، جنسِن[5]، بلومنتال[6] و راث[7] و پیشتر از آنها کِنِث سورین[8] به نقد قاطع تئودیسه‌های سنتی در قالب نقدهای سه‌گانۀ گفتمانی، اخلاقی و اگزیستانسی پرداخته‌اند. اثر کنث سورین به نام الهیات و مسئلۀ شر[9] که در دهۀ هشتاد منتشر شد، به‌عنوان اثری کلاسیک فیلسوفانِ منتقد دیگر را نیز در سال‌های اخیر بر آن داشت که مقالاتی را در نقد تئودیسه بنگارند. اما دیرینه و تبار این نقدهای سه‌گانه به تئودیسه‌ها جلوتر از کتابِ سورین، تا کتابِ از رنجی که من کشیدم[10] اثر مختصر و جالب توجه سی. اس. لوئیس در دهۀ پنجاه پیش می‌رود. لوئیس در پی مواجهه با مرگ گزاف همسر محبوبش، در روایت‌های شخصی‌اش‌ از تجربه زندگی کردن در از رنجی که من کشیدم، همۀ این نقدهای سه‌گانۀ مدرن در آثار فلاسفۀ بعدی را به‌نوعی مطرح کرده است و به‌یقین پیشگام نقد تئودیسه‌های سنتی است. این مقاله به هدف دیرینه‌شناسی و تبارشناسی نقدهای مدرن به تئودیسه‌های سنتی نوشته شده است و این نقدهای تحلیلی معاصر را تا اثر روایت‌گرانۀ لوئیس در دهۀ پنجاه به پیش می‌برد.