جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

حیات‌ انسانی بر بنیاد تفکر استوار است. تفکر دینی هویت آیه‌ای دارد و تفکر آیه‌ای بازتابنده باطن پدیده‌ها است، ذهن آدمی امور شناخته شده را آیه قرار می‌دهد تا به ماوراء آن‌ها نفوذ نماید.‏ در تفکر آیه‌ای، هر پدیده‌ای که ظرفیت آیت بودن برای خداوند را داشته باشد، از شایستگی برای موضوع تفکر برخوردار است. پیوند معرفتی انسان با خداوند را می‌توان در چارچوب تفکر در کلام و خلقت الهی نظام سازی نمود. در حوزه خلقت، انسان و طبیعت، دو محور مهم برای تفکر محسوب می‌شوند. در عالَم انسانی، محورهای اساسی تفکر عبارتند از انسان، جامعه و تاریخ. با دقت در موضوعات مورد تأکید قرآن کریم، به‌خوبی دانسته می‌شود که مجموعه آن‌ها به‌مثابه یک سیستم عمل نموده، نگرش‌ها و گرایش‌های انسانی را معطوف به شناخت و تقرب به خداوند می‌نمایند. نکته جالب این‌که؛ در هر محوری، منطق متناسب با همان محور، طراحی گردیده و مؤلفه‌های تفکر به گونه‌ای با هم مرتبط می‌باشند که محصول آن لزوماً آبادانی حیات دنیوی و اخروی آدمی می‌باشد و همین امر، تفکر دینی را ممتاز و از دیگر نظام‌های فکری متمایز می‌سازد.