جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : قصد من در این مقاله نشان دادن این است که شانکارا-ودانتا باید در درجه اول به عنوان الهیات و نه به عنوان فلسفه مورد توجه قرار گیرد. حداقل، چنین اشاره ای به شانکارا-ودانتا به عنوان فلسفه، اگر فاقد صلاحیت باقی بماند، گمراه کننده است - و گاهی اوقات غیر قابل توجیه است، حتی اگر واجد شرایط باشد. من متقاعد شده‌ام که شانکارا-ودانتا را می‌توان به‌طور دقیق‌تر به عنوان الهیات توصیف کرد، عمدتاً به دو دلیل: نقطه شروع شنکارا وحی (شروتی) است و نگرانی اصلی او ماهیت سوتریولوژیکی است، یعنی میل به رهایی (موکسوتوام). این دو ویژگی اساسی تفکر شانکارا بدون شک بین روش و دغدغه اصلی او و فلسفه مدرن غربی فاصله می‌اندازد. من جنبه فلسفی این تمایز را به طور خاص به دوران مدرن و غربی به دلایل روشنی محدود کرده ام. حتی با انجام این کار، نمی‌توانیم بر سر فلسفه‌ی مدرن و غربی به توافق برسیم، بلکه فقط برخی از عناصر جریان اصلی را جدا می‌کنیم. با این حال، من فکر می‌کنم حفظ آن امکان پذیر است - به دلیل مجموعه‌ای از تمایزات مهم به عنوان نقاط شروع مربوطه و نگرانی‌های اولیه - می‌توانیم به تفاوت‌های بین فلسفه و الهیات اشاره کنیم و در نتیجه درک خود را از شانکارا-ودانتا روشن کنیم. .