جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

محور «هم‏نشینی» یا فرایند «باهم‏آیی» واژگان، از نشانه‏های زبان‏شناختی است که نقش سازنده‏ای در شکل‏دهی نظام واژگان ایفا می‏کند. مادّه‎ی «نزل» که یکی از پربسامدترین واژگان قرآنی است، نزدیک به چهارصد بار در قرآن به کار رفته. در بیان تفاوت معنایی دو واژه «إنزال» و «تنزیل» دیدگاه‏های متفاوتی در میان مفسران ارائه شده، برخی تفاوت معنایی آنها را در «نزول دفعی و تدریجی» و برخی در «تعدد نزول» قرآن دانسته‏اند؛ولی با توجه به هم‏نشین‏های این واژه‏ها، مشخص می‎َشود که چنین نظراتی هماهنگ با بافت آیات نیست،و از دیرباز زبان‏شناسان بر چنین دیدگاه‏هایی به دلیل عدم تناسب و هماهنگی آن با سیاق آیات، ایراد گرفتند؛ زیرا در بررسی معانی الفاظ قرآن، غافل از زمینه و بافت درونی و بیرونی آیات، ممکن است ره‏پویان معارف قرآنی را به بیراهه بکشاند. بنابراین در نوشتار حاضر، که به شیوه تحلیلی-توصیفی انجام یافته، به تفاوت معنایی این دو واژه از زاویه‏ی معناشناسی «محور هم‏نشینی» پرداخته شده و دستآورد حاصل نشان می‎دهد، واژه «إنزال» با واژگان و مفاهیمی هم‏نشین شده، که بر «نزول عام» و حالاتی عمومی، بدون اختصاص به فرد یا مجموعه‏ای خاص دلالت دارد؛ ولی واژه «تنزیل» در بافت آیاتی قرار گرفته که بر «نزولی خاص» برای فرد یا مجموعه‏ی ویژه‏ و یا بر حالات معینی دلالت دارد و تاکید، مبالغه و گستره معنایی بیشتری نسبت به واژه إنزال افاده می‏کند و هم‏چنین کلمه تنزیل با مفاهیم خاصی از جمله، فرود آمدن باران رحمت «غیث»، «تقدیر و اندازه‏گیری امور»، «اختصاص قرآن به پیامبر» و «اختصاص نشانه‏های آفاق و انفس به خداوند»، هم‏نشین شده است.