جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : سخنرانی ژاک دریدا با عنوان «چگونه از صحبت کردن اجتناب کنیم: انکارها» که در اورشلیم در سال 1986 ایراد شد، هم به کسانی که پروژه او را در الاهیات منفی قرار می دهند و هم به کسانی که رابطه متقابل آنها را نادیده می گیرند پاسخ می دهد. اولی نمی بیند که در حالی که الهیات منفی به سوی اتحاد غیرقابل وصف با الهی است، ساختارشکنی به طور اساسی امکان این اتحاد را انکار می کند. با این حال، این دومی الهیات منفی را صرفاً در چارچوب این اتحاد وصف ناپذیر می خواند و امکان زبان آپوفاتیک دومی را نادیده می گیرد که خود نقد زبان آنقدر رادیکال است که درگیر خود انتقادی متناقضی می شود که اگر نگوییم خود اتحاد را نفی می کند. حداقل امکان صحبت در مورد اتحادیه. این زبان دوم و همزمان، شباهت خانوادگی مشخصی به پروژه ساختارشکن خود دریدا دارد، زیرا انکارهای اساسی منفی تفاوت را در بر می گیرد. این مطالعه ابتدا به نقد کسانی می پردازد که پاسخ مثبت یا منفی به این سؤال ارائه می دهند که «آیا ساختارشکنی نوعی الهیات منفی است؟» و در عوض استدلال می کند که دریدا همه پاسخ ها را رد می کند. گام آخر آن، شباهت‌های بین فرار الهیات منفی از سکوت انکار محض - دعا - و ابزار خود دریدا برای فرار از سکوتی را که وقتی می‌پرسد: "چگونه از صحبت کردن اجتناب کنیم؟" تحلیل می‌کند.