جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : ویلیام مک نیل پدیده اوگنبلیک یا «نگاه چشم» را در اندیشه هایدگر و به ویژه رابطه آن با تقدم دیدن و درک نظری (نظریه) را هم در ارسطو و هم در سنت فلسفی و علمی غرب بررسی می کند. فکر. مک نیل استدلال می کند که خوانش اولیه هایدگر از ارسطو، که تجربه Augenblick را در قلب دانش اخلاقی و عملی (phronesis) مشخص می کند، ثابت می کند که رویارویی تعیین کننده ای برای درک و نقد بعدی هایدگر از تاریخ فلسفه، علم و فناوری است. . منبعی انتقادی برای پرداختن به تسلط مشکل‌ساز دانش نظری در تمدن غرب برای او فراهم می‌کند. نویسنده نشان می‌دهد که چنین دانشی همیشه در تنشی خاص (که خود از نظر تاریخی تعیین شده و در حال تغییر است) با دانش اخلاقی یا «پیش‌اخلاقی» که به زمانمندی متناهی و «خلسه‌آمیز» لحظه‌ی زیسته و زنده وابسته است، باقی می‌ماند و ناگزیر در معرض آن قرار می‌گیرد.

ترجمه ماشینی : این پایان‌نامه تحلیلی انتقادی از استدلال‌های دیویدسون برای این مفهوم است که مشارکت در آنچه او «مثلث‌سازی» می‌نامد شرط ضروری متفکر بودن یا استفاده‌کننده زبان بودن است. همچنین استدلال می‌کند که استدلال‌های Triangulation برای پایه‌گذاری و حمایت از پروژه تفسیر رادیکال دیویدسون طراحی شده‌اند. موقعیت مثلثی حالتی است که در آن دو فرد به طور همزمان با یکدیگر و یک شیء مشترک واکنش نشان می دهند. دیویدسون ادعا می کند که بدون مشارکت در چنین موقعیتی، نمی توان افکاری را با محتوایی که شرایط حقیقت برای آنها وجود دارد، مشخص کرد. بعلاوه، هیچ فردی نمی تواند مفاهیم عینیت، تمایز بین باور و حقیقت - احتمال اشتباه بودن - را بدون چنین مثلث بندی به دست آورد. من استدلال می‌کنم که بدون توضیح در مورد چگونگی امکان‌پذیری حالت‌هایی با محتوای عینی، تفسیر رادیکال بدون پشتیبانی باقی می‌ماند. علاوه بر این، هرگونه توضیحی از امکان محتوای عینی باید «خارج از» تفسیر رادیکال ارائه شود، به این معنا که نباید آن نوع محتوای عینی را که تفسیر رادیکال باید فرض کند، و باید آن را توضیح دهد، پیش‌فرض قرار دهد. پس از معرفی موضوع، پایان نامه با تشریح ماهیت پروژه تفسیر رادیکال، با تأکید بر محدودیت های اعمال شده توسط اصل خیریه عقلانی و پیامدهای آن، پیش می رود. فصل 3 استدلال می‌کند که با مفروضه مشروعیت تفسیر رادیکال نمی‌توان هیچ توضیحی از امکان محتوای عینی ارائه داد. بلکه چنین حسابی باید زمینه ساز آن مشروعیت باشد و از این رو نمی توان آن را فرض کرد. فصل 4 به بحث در مورد ماهیت دو استدلال مثلثی می پردازد. آنها به بهترین وجه به عنوان گزارش های بیرونی از امکان دستیابی به محتوای عینی در نظر گرفته می شوند. علاوه بر این، این همان چیزی است که تفسیر رادیکال از آنها می خواهد. با این حال، یک اعتراض حل نشده باقی مانده است. من معتقدم که قطعنامه ای وجود دارد، اما شک دارم که آیا دیویدسون آن را می پذیرفت.