جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این مطالعه با استفاده از مفاهیم کنایه، معصومیت و اسطوره، رابطه داگلاس کلاید مکینتاش را با زمانی که در آن زندگی می کرد، تحلیل می کند. نویسنده با به کارگیری این مفاهیم، ​​چهار حرکت مهمی را که مکینتاش برای شکستن ایده آلیسم فلسفی انجام داد، شناسایی می کند. نویسنده به بررسی رابطه مکینتاش با الهیات لیبرال ریچلیانی مسن تر، و توسعه نئوارتدوکسی توسط شاگردانش H. Richard و Reinhold Niebuhr می پردازد. این رشته ییل از نئوارتدوکسی مربوط به «تاریخ‌گرایی جدید» است که توسط ویلیام دین توصیف شده است. نویسنده ارتباط کار مکینتاش را با تاریخ گرایی جدید در حال توسعه از جمله نئوپراگماتیسم در فلسفه، تجربه گرایی رادیکال، فرار آمریکایی ها از معرفت شناسی، و نقش عذرخواهی در گفت و گوی بین مذهبی را بررسی می کند. رشته الهیات تجربی مکینتاش ییل به عنوان نقد مهمی از موضع تاریخ گرایی جدید ظاهر می شود. مکینتاش در واکنش به بحران اجتماعی، فکری و دینی مدرنیته به سمت بازیابی عینیت گرایی در الهیات حرکت کرد، تلاش کرد تا استدلال های معذرت خواهی برای وجود خدا و معقول بودن باور دینی را احیا کند، و از روش رادیکال در الهیات برای تعریف و دفاع استفاده کرد. جوهره ای از مسیحیت است، و از تاکتیک عذرخواهی آنسلمی برای کنار گذاشتن مسیح برای اثبات ضرورت او برای نجات انسان استفاده کرد. استفاده او از روش رادیکال ریچلیان در الهیات باعث ایجاد تفاوت هایی در محتوای الهیات مکینتاش و ریچل شد. نویسنده همچنین نقدهایی را که اچ ریچارد و راینهولد نیبور علیه مکینتاش وارد کردند، تحلیل می کند. هشت دلیل برای کسوف الهیات تجربی مکینتاش در تحقیقات ارائه شده است.