جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : تحقیقات بسیار پیشرفته‌ای در تلاش برای یافتن اینکه کدام یک از تفسیرهای متافیزیکی از روش بهترین است، انجام شده است. تحقیقات دقیق نسبتا کمی به این پرسش اختصاص یافته است که آیا چنین گزارش هایی با خداباوری کلاسیک سازگار هستند یا خیر. این پایان‌نامه بخشی از این غفلت را برطرف می‌کند و برخی از این قلمرو که قبلاً مورد بررسی قرار نگرفته بود، در تقاطع متافیزیک و فلسفه دین وجود دارد. چنین تحقیقی از آن جهت مهم است که در میان اصول خداباوری کلاسیک، اصولی هستند که به طور مشخص حالتی دارند. نه تنها خدای توحیدی کلاسیک قرار است وجود داشته باشد و الزاماً دارای خواص مختلف الهی باشد. به نظر می رسد بسیاری از این ویژگی ها خود شامل یک جزء مودال هستند. دانای کل کسی است که نمی تواند برخی از گزاره ها را بداند (زمانی که درست باشد). و یک موجود قادر مطلق به گونه ای است که برای مجموعه ای مناسب از وظایف، می تواند آنها را انجام دهد. خداباوری کلاسیک همچنین شامل تعهدات وجهی در مورد افراد غیر الهی است: هر چیزی که از خدا متمایز باشد، لزوماً به خدا وابسته است. و فرض بر این است که به انسان ها آزادی داده شده است که در غیر این صورت عمل کنند. به طور خلاصه، ویژگی‌های متافیزیکی منحصربه‌فرد یک خدای توحیدی کلاسیک، خداباور را با تعهدات متافیزیکی و اخلاقی قابل‌توجهی بر دوش می‌کشد که هر نظریه‌ی روش باید از آن حمایت کند. این پایان نامه سؤال می کند که کدام یک می تواند این کار را به بهترین نحو انجام دهد. با این حال، بحث باید به تعداد کمی از نظریه ها محدود شود. کسانی که در اینجا مورد بررسی قرار می‌گیرند، مدالیته را بر حسب چیزی که در نهایت غیرمدال است، توضیح می‌دهند. یا با تقلیل وجه به چیز دیگری (به عنوان مثال، هستی شناسی خاص از جهان های ممکن)، یا با انکار این که گفتمان وجهی کارکرد توصیف بخشی از واقعیت مستقل از ذهن را به شیوه ای مناسب برای حقیقت دارد. بنابراین این پروژه تحقیقی جزئی در مورد یک سوال خاص تر است: کدام یک از این نظریه ها که اساساً واقعی بودن وجه را انکار می کنند با خداباوری سازگاری دارد؟