جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : اشعیا 14: 12-15 و حزقیال 28: 12-19، از زمان پدران کلیسا، برای توضیح منشأ گناه در جهان استفاده شده است، و به عنوان تصویر سقوط شیطان از بهشت ​​تفسیر شده است. با این حال، در طول سال‌ها - به‌ویژه از اواخر قرن نوزدهم و بعد از آن- الهی‌دانان تأیید کرده‌اند که این بخش‌ها وقایع تاریخی را گزارش می‌کنند و از مطالب اساطیری در روایت‌های خود استفاده می‌کنند. و بنابراین ربطی به منشأ گناه یا شیطان ندارند. هدف این پایان نامه بررسی این ادعاها است. روش و نتایج. فصل 1 به مرور تفاسیر فرازها از قرون اول عصر مسیحیت تا کنون می پردازد. تا پایان قرن نوزدهم، هر دو قسمت به دو صورت عمده تفسیر می شد: (1) اشاره به شیطان یا (2) اشاره به شخصیت تاریخی، شاید برخی از حاکمان بابلی. از آن زمان دیدگاه اساطیری بر تفسیر افزوده است. فصل 2 به بررسی منشأ ادعایی و مطالب موازی موجود در ادبیات سومری، اکدی، هیتی، یونانی، اوگاریتی و همچنین کتاب مقدس می‌پردازد. این تحقیق نشان داد که اگرچه نقوش و تصاویر مشابهی در قسمت های مورد مطالعه و همچنین در ادبیات همسایگان اسرائیل وجود دارد، اسطوره هلل بن شهر و کروبی نگهبان که روایت کتاب مقدس را در جنبه های اصلی آن منعکس می کند، نمی تواند. یافت می شود. به نظر می‌رسد شباهت‌های استفاده از اصطلاحات و تصاویر ناشی از تداوم فرهنگی یا عناصر مشترک در خاور نزدیک باستان است. فصل 3 ساختار عیسی 14 و حزق 28 را در رابطه با زمینه بلافصل و کل کتاب ها بررسی می کند. و آیات را در پرتو کل کتاب مقدس تفسیر می کند. تفسیر نشان می دهد که: (1) این قسمت ها هلل و کروبی را به زبانی به تصویر می کشند که فراتر از قلمرو زمینی است. (2) متن بلافصل و کل کتابها (به ویژه اشعیا) تنش بین ابعاد زمینی و کیهانی و همچنین مبارزه بین نیروهای خیر و شر را نشان می دهد. (3) عیسی 14 کلمات مشعل و بابل را به نحوی خاص به کار می برد. و (4) مقایسه بین این دو قسمت نشان می دهد که آنها یک شکل را به تصویر می کشند. این عوامل ما را به این نتیجه می رساند که این دو قسمت سقوط فرشته اعظم شیطان از بهشت ​​و نقش او در جدال بین خیر و شر را به تصویر می کشد.