جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این تحقیق به مفهوم فقرا در اندیشه الهیات آزادیبخش آمریکای لاتین، به ویژه همانطور که در زمینه کلیسای شناسی جنبش بیان شده است، می پردازد. فصل اول زمینه تاریخی و الهیاتی پیدایش الهیات رهایی بخش را بررسی می کند. تمرکز ابتدا بر مدل‌های کلیسایی است که کلیسای کاتولیک رومی از طریق آنها زندگی و رسالت خود را در آمریکای لاتین بیان می‌کند و اینکه چگونه بر روابط اجتماعی کلیسا در این منطقه تأثیر می‌گذارد. تأثیر تغییر کلیسایی شورای واتیکان دوم، در ترکیب با وضعیت تاریخی آمریکای لاتین در اواخر دهه 60، به عنوان ایجاد بستری فوری برای کشف و گزینه برای فقرا توسط کاتولیک های مترقی آمریکای لاتین تلقی می شود. فصل دوم نشان می‌دهد که الهیات رهایی‌بخش در تلاش خود برای قرار دادن تأملات الهیاتی در خدمت انسان‌سازی و تغییرات اجتماعی در زمینه‌ای که با فقر گسترده مشخص شده است، کوشیده است الهیات را در تاریخ قرار دهد و آن را «از پایین» بازاندیشی کند. پیامدهای کلیسایی و شبانی این رویکرد به آسانی آشکار است. مطالبه کارکرد مؤثر از کلیسا در کنار ستمدیدگان، ضرورت تحلیل وضعیت اجتماعی-سیاسی-اقتصادی جامعه را مشخص می کند. تحلیل مارکسیستی جامعه به روش الهیاتی وارد می شود. بنابراین، برای پرهیز از معنویت‌سازی سنتی، رویکردهای پدرانه و سرنوشت‌گرایانه فقرا از نظر دیالکتیک مارکسیستی تاریخ «علمی» شناسایی می‌شوند. این درک از قبل و تعهد قبلی به فقرا به طرز مهلکی دیدگاه رهایی بخش گناه و رستگاری، تصور آن از «کلیسای فقرا» و بازخوانی کتاب مقدس را شکل می دهد. متون کتاب مقدس و وقایع مربوط به فقرا، انتخابی انتخاب شده، به شدت تحت تاثیر دیدگاه متضاد اتخاذ شده از جامعه است. فصل سوم به طور انتقادی بر مفهوم الهیات رهایی بخش از فقرا که در چارچوب قطبی شدن مبارزه طبقاتی است، منعکس می شود. از آنجایی که الهیدانان آزادیبخش، زمانی که به روش شناسی خود وفادارند، «فقیر» و «ستم» را منحصراً در منظر اقتصادی-اجتماعی می بینند، واقعی سازی مجدد آموزه های مسیحی از «دیدگاه فقرا» تمایل دارد که عمودگرایی سنتی را با عمودگرایی متضاد یک بعدی جایگزین کند. رویکرد. گزینه برای فقرا به عنوان گزینه ای برای پرولتاریا بیان می شود، و "کلیسای فقرا" تمایل دارد به کلیسای یک طبقه اجتماعی تبدیل شود. بخش آخر فصل دیدگاه آزادی‌خواهانه از فقرا را در پرتو کتاب مقدس آزمایش می‌کند. این تحقیق با تأیید اعتبار کتاب مقدس توجه الهیات رهایی بخش به فقرا به پایان می رسد. با این حال، «گزینه برای فقرا» باید از ابهامات ایدئولوژیک پاک شود. اگر دیدگاهش نسبت به فقرا از طریق معیارهای جامعه شناختی متعادل و با معیارهای کتاب مقدس کنترل می شد، الهیات رهایی بخش می توانست از دام ایدئولوژیک اجتناب کند و پتانسیل جذابیت خود را افزایش دهد. در پرتو کتاب مقدس، «گزینه برای فقرا» در واقع گزینه ای برای نیازمندان است، فارغ از انطباق با خواسته های ایدئولوژیک.