جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در انجیل مرقس روایت هایی با سه شخصیت اصلی پیدا می شود. این داستان‌ها که در دسته داستان‌های تلفظی قرار می‌گیرند، من به آن داستان‌های سه‌قطبی می‌گویم. این روایات نه شناخته شده اند و نه اهمیت آنها بررسی شده است. من در مطالعه خود از اصول نقد روایی استفاده می کنم. پس از آن، من هشت داستان سه قطبی انجیل مرقس را با توجه به طرح داستان، شخصیت ها، موقعیت و بلاغت داستان تحلیل می کنم. داستان های سه قطبی که در انجیل مرقس قابل شناسایی هستند عبارتند از: (1) مرقس 2: 1-12 (شفای فلج)، (2) مرقس 2: 15-17 (شرکت عیسی با گناهکاران)، ( 3) مرقس 2: 23-28 (چیدن دانه در روز سبت)، (4) مرقس 3: 1-6 (شفای دست فلج)، (5) مرقس 7:1-13 (پاک و ناپاک)، (6) مرقس 10:13-16 (عیسی فرزندان را برکت می دهد)، (7) مرقس 10:35-45 (پسران زبدی)، و (8) مرقس 14:3-9 (مسح عیسی). عناصر مشترک این روایات این است که سه شخصیت اصلی را به تصویر می کشند و در یک پیشروی سه گانه از طرح با توصیف، واکنش و پاسخ آشکار می شوند. اهمیت داستان های سه قطبی را می توان تشخیص داد (1) در مقایسه آنها با داستان های تلفظی که دارای دو شخصیت اصلی هستند (روایت های دوقطبی)، (2) در سهم آنها در انجیل به عنوان یک کل، و (3) در تأثیر آنها بر خواننده داستان‌های بیان دوقطبی تنها یک طرف را نشان می‌دهد که با سؤال یا انتقاد به عیسی نزدیک می‌شود. در داستان‌های سه‌قطبی، دو طرف در کنار هم قرار می‌گیرند و موقعیتی پر جنب و جوش و پیچیده را ایجاد می‌کنند که عیسی سپس با بیانی به آن پاسخ می‌دهد. روایات دوقطبی عیسی را به عنوان یک تصحیح کننده، ستایشگر، پاسخ دهنده، برنده و معلم معرفی می کنند، در حالی که داستان های سه قطبی او را به عنوان یک قاضی، دفاع کننده، متحد، محافظ، میانجی و نمونه معتبر نشان می دهند. به دلیل توصیف دقیق آنها از روابط، من این داستان ها را مطالعات موردی در تعامل اجتماعی نامیده ام