جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : هدف این پژوهش ارزیابی ایده تجربه عرفانی ویلیام جانستون، اس.جی. بر اساس رویکرد ذات‌گرایانه، تجربه عرفانی نمایانگر بُعدی جهانی یا غیر متنی بین ادیان است و نمی‌توان آن را به پس‌زمینه تقلیل داد که نشان‌دهنده تماس مستقیم با یک اصل مطلق است. موضع ساخت گرایی بیان می کند که تجربه عرفانی محصول بافت تاریخی، فرهنگی و مذهبی آن است. با استفاده از روش تحلیل نظام مند، مشخص شد که از نظر جانستون، مفاد تجربیات عرفانی بین ادیان یکسان نیست. با این حال، این یسوعی که در ژاپن فعال بود، به این نتیجه رسید که واقعیت نهایی، واقعیت مسیح است. پس زمینه این مطالعه گفتگو بین ادیان بود، جایی که سهم جانستون بر گفتگوی بودایی و مسیحی متمرکز شده است. این پژوهش بنیادی ترین افکار او را شناسایی کرد و با سه مضمون برگرفته از نوشته های او به تکلیف تحقیق پاسخ داد. اینها عبارت بودند از تحقق حیات بشری، مسیح شناسی به عنوان بیان اندیشه های الهیاتی او و تأثیرات احتمالی ادیان دیگر بر عقاید او. برای جانستون، انسانیت نقطه تلاقی ادیان بود. خود واقعی هدف ذات‌گرایانه انسان را توصیف می‌کند که خداوند به آن فراخوانده است. ادیان با ایمان متحد می شوند، که یک انگیزه درونی بی شکل به سمت مرجع نهایی است. هم خود واقعی و هم ایمان در ادیان به شیوه های مختلف و متضاد سازه انگارانه بیان می شوند. جانستون این موجودات اعتقادی را باورها می نامد. باور برساخت گرایانه به ایمان ذات گرایانه بیان می کند. این بدان معناست که تجربه عرفانی همواره محتوایی دارد که اعتقاد به ایمان داده است و تجربه عرفانی علیرغم احساس تماس با غایی، محصول محیط مربوطه است.