جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

زبان‌شناسی متن شاخه‌ای نو در زبانشناسی است که با هدف توسعه واحد بررسی زبان از سطح جمله به متن مورد توجه قرار گرفت. انسجام از جمله ویژگیهای متنوارگی است که در کنار پیوستگی به متن تعلق دارند. انسجام در نقد سنتی معمولاً به صورت ذوقی بود و از چارچوب‌بندی خاصی تبعیت نمی‌کرد. اما امروزه با توجه به اهمیت رویکردهای متنی، نظریات متعددی برای بررسی انسجام در آثار ادبی و غیر ادبی ارائه گردید. رویکرد انسجام در قالب اولیه آن در سه سطح انسجام دستوری، واژگانی، پیوندی به تبیین مؤلفه‌های انسجامی متن و چگونگی ارتباط میان اجزای متون در سطح معنایی و به تبع آن در سطح رویین می‌پردازد. اما مسأله اینجاست که با کنکاش در میراث نقدی ادبیات عربی، می‌توان ردپای چنین رویکردهایی را در برخی آثار یافت که تفسیر التحریروالتنویر ابن‌عاشور از جمله آنهاست. ابن‌عاشور در تفسیر نه به شکل تصادفی بلکه آگاهانه به ابزارهای انسجام متن اشاره کرده و سطحی فراتر از جمله را در نظر داشته است. این مقاله در صدد است با روش توصیفی ـ تحلیلی، رویکرد ابن‌عاشور در تفسیر خود از منظر متن‌محورانه و اشاره به نقش عناصر انسجامی را که قرابت نزدیکی با فعالیت‌های زبان شناسان متن دارد، مورد تحلیل قرار دهد. نتیجه نشان می‌دهد، ابن‌عاشور در تفسیر خود از اهمیت انسجام و کاربرد آن آگاه بوده است و در تحلیل آیات، پیش از نظریه‌پردازان غربی به اهمیت انسجام و سازوکارهای مختلف آن درآیات به طور آگاهانه پرداخته است و توانسته است اشارات علمی و متن‌نگرانه به کارکرد واهمیت برخی عناصر زبانی داشته باشد.