جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این تز به دیدگاه مشترک فرگه، راسل و ویتگنشتاین اولیه مربوط می شود، مبنی بر اینکه موجوداتی وجود دارند که نمی توان نام آنها را نام برد. فصل 1 شکل خاص این تعهد را در کار این سه نویسنده روشن می کند. این فصل همچنین مجموعه مشخصی از مشکلات فلسفی را در مورد این دیدگاه که موجودیت‌های خاصی نام‌ناپذیر هستند، توضیح می‌دهد و رابطه بین نام‌ناپذیری و غیرقابل بیان را بررسی می‌کند. فصل‌های باقی‌مانده به بررسی این موضوع اختصاص دارد که چه دلایلی برای مقابله با نام‌ناپذیر وجود دارد. تمرکز ویژه در سرتاسر تز فرگه است که مفاهیم را نمی توان نام برد. فصل‌های 2 و 3 به بررسی دقیق دو استدلال برای تز فرگه که در locus classicus قابل تمایز است، «درباره مفهوم و شی» اختصاص دارد. اولین استدلال مربوط به رابطه بین ارجاع مشترک و جایگزینی است. دومی مربوط به وحدت اندیشه است. ادعا می شود که این استدلال ها نمی توانند تز فرگه را ثابت کنند. فصل های 4 و 5 دو استدلال دیگر را برای رد ارجاع مفرد به مفاهیم توسط فرگه بررسی می کنند. اولی مبتنی بر عدم امکان بیان هویت بین اشیاء و مفاهیم است. دومی بر ملاحظات مربوط به مورب و پارادوکس راسل تکیه دارد. ادعا می شود که هر یک از این استدلال ها را می توان در دفاع از ارجاع منحصر به فرد به مفاهیم مقاومت کرد.