جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: در نوامبر 2002، حزب عدالت و توسعه در انتخابات پارلمانی ترکیه به پیروزی رسید. به دلیل ریشه‌های اسلامی این حزب، پیروزی انتخاباتی آن، پرسش‌های زیادی را هم در ترکیه و هم در غرب برانگیخته است: آیا این حزب برنامه‌های اسلامی پنهانی دارد؟ آیا دولت جدید به دنبال براندازی نزدیک به یک قرن سکولاریزاسیون ناشی از اصلاحات کمال آتاتورک در اوایل قرن بیستم خواهد بود؟ اساساً آیا اسلام با دموکراسی سازگار است؟ در این اثر نافذ، م. هاکان یاووز به دنبال پاسخ به این پرسش ها و ارائه تحلیلی جامع از هویت سیاسی اسلامی در ترکیه است. او از اوایل قرن بیستم شروع می‌کند، زمانی که کمال آتاتورک ترکیه را از طریق روند سکولاریزاسیون سریع رهبری کرد و مخالفت اسلامی را با حکومت استبدادی خود درهم شکست. یاووز استدلال می کند که از زمان مرگ آتاتورک در سال 1938، ترکیه به تدریج از سکولاریسم ستیزه جویانه او دور شده و "اصلاح مسلمانان آرام" را تجربه کرده است. یاووز می گوید هویت سیاسی اسلامی یکدست نیست، اما می تواند مدرن و مترقی و همچنین محافظه کار و بالقوه اقتدارگرا باشد. در حالی که غرب به طور سنتی کمالیسم را موتوری برای اصلاح در برابر اسلام سیاسی «ارتجاعی» می‌دانست، در واقع تشکیلات کمالیست به طور سنتی از «تهدید اسلامی» به عنوان بهانه‌ای برای اجتناب از دموکراسی‌سازی و در نتیجه حفظ قدرت استفاده می‌کرد. یاووز گزارشی از "کودتای نرم" در سال 1997 ارائه می دهد که در آن تشکیلات نظامی-بوروکراسی کمالیست دولت ائتلافی منتخب دموکراتیک را که توسط حزب طرفدار رفاه اسلامی رهبری می شد، سرنگون کرد. او استدلال می‌کند که کودتای نرم ترکیه را وارد یک بحران مشروعیت مجدد کرد که تنها با آزادسازی نظام سیاسی قابل حل است. این کتاب با بحث در مورد انتخابات اخیر و پیامدهای آن برای ترکیه و جهان اسلام به پایان می رسد. یاووز استدلال می‌کند که جنبش‌های اجتماعی اسلامی می‌توانند عوامل مهمی برای ارتقای جامعه‌ای دموکراتیک و کثرت‌گرا باشند و نمونه ترکیه برای بقیه جهان اسلام وعده‌های بلندمدتی دارد. این اثر بر اساس کار میدانی و مصاحبه های گسترده، درک جدیدی پیچیده از نقش اسلام سیاسی در یکی از مهم ترین کشورهای جهان از نظر استراتژیک ارائه می دهد.