جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : اگرچه بسیاری از آمریکای جنوبی به عنوان "کمربند کتاب مقدس" یاد می کنند، اما این منطقه همیشه با فرهنگ مذهبی قدرتمند مشخص نمی شد. در قرن هفدهم و اوایل قرن هجدهم، مذهب - از نظر عضویت در کلیسا و تقوای شخصی - عملاً در فرهنگ جنوب وجود نداشت. با این حال، اواخر قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم، شاهد ظهور سریع دین انجیلی در جنوب بالا بود. تنها در عرض چند سال، انجیلی ها اعتقادات و شور و اشتیاق خود را گسترش دادند، نوکیشان را جذب کردند و کلیساها را در سراسر ویرجینیا و کارولینای شمالی و در مناطق غربی ساختند. اما چه چیزی باعث شد که انجیلیسم برای منطقه ای که قبلاً به دین علاقه ای نداشت، اینقدر جذاب باشد؟ مونیکا نجار استدلال می کند که انجیلیان اولیه با ایجاد کلیساهایی که به عنوان نهادهای مدنی و مذهبی عمل می کردند، با موفقیت در مورد چالش های مختلف چشم انداز قرن هجدهم مذاکره کردند. کلیسای انجیلی اواخر قرن هجدهم سنگ بنای جامعه آن بود که ازدواج ها را تنظیم می کرد، قیمت ها را نظارت می کرد، تجارت را داوری می کرد و اختلافات را حل می کرد. از آنجایی که دوران شکاف های اساسی در روابط بین کلیسا و دولت تجربه کرد، از هم پاشیدگی کلیساهای استعماری راه را برای صورت بندی های جدید روابط کلیسا و دولت هموار کرد. کلیساهای انجیلی برای ارائه راهنمایی در زمان های نامشخص موقعیت خوبی داشتند و عملکردهای متعدد آنها به آنها اجازه می داد تا بسیاری از عناصر مرکزی اقتدار در جامعه جنوبی را تغییر دهند. آنها در تنظیم مجدد خطوط بین قلمرو «مذهبی» و «سکولار» کمک کردند، که پیامدهای مهمی هم برای دین و هم برای دولت-ملت در حال ظهور داشت. نجار با دست زدن به ایجاد فرهنگ متمایز جنوبی، موقعیت زنان در عرصه خصوصی و عمومی، زندگی خانوادگی در جنوب قدیم، رابطه دین و برده داری و فرهنگ سیاسی اوایل جمهوری، تاریخچه ای را که در پس آن است، آشکار می کند. میراث مذهبی که به عنوان یک نشانه متمایز از جامعه آمریکا باقی مانده است.

ترجمه ماشینی: اگرچه بسیاری از آمریکای جنوبی به عنوان "کمربند کتاب مقدس" یاد می کنند، اما این منطقه همیشه با فرهنگ مذهبی قدرتمند مشخص نمی شد. در قرن هفدهم و اوایل قرن هجدهم، مذهب - از نظر عضویت در کلیسا و تقوای شخصی - عملاً در فرهنگ جنوب وجود نداشت. با این حال، اواخر قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم، شاهد ظهور سریع دین انجیلی در جنوب بالا بود. تنها در عرض چند سال، انجیلی ها اعتقادات و شور و اشتیاق خود را گسترش دادند، نوکیشان را جذب کردند و کلیساها را در سراسر ویرجینیا و کارولینای شمالی و در مناطق غربی ساختند. اما چه چیزی باعث شد که انجیلیسم برای منطقه ای که قبلاً به دین علاقه ای نداشت، اینقدر جذاب باشد؟ مونیکا نجار استدلال می کند که انجیلیان اولیه با ایجاد کلیساهایی که به عنوان نهادهای مدنی و مذهبی عمل می کردند، با موفقیت در مورد چالش های مختلف چشم انداز قرن هجدهم مذاکره کردند. کلیسای انجیلی اواخر قرن هجدهم سنگ بنای جامعه آن بود که ازدواج ها را تنظیم می کرد، قیمت ها را نظارت می کرد، تجارت را داوری می کرد و اختلافات را حل می کرد. از آنجایی که دوران شکاف های اساسی در روابط بین کلیسا و دولت تجربه کرد، از هم پاشیدگی کلیساهای استعماری راه را برای صورت بندی های جدید روابط کلیسا و دولت هموار کرد. کلیساهای انجیلی موقعیت خوبی برای ارائه راهنمایی در زمان های نامشخص داشتند و کارکردهای چندگانه آنها به آنها این امکان را می داد تا بسیاری از عناصر مرکزی اقتدار در جامعه جنوبی را تغییر دهند. آنها در تنظیم مجدد خطوط بین قلمرو "مذهبی" و "سکولار" کمک کردند، که پیامدهای مهمی هم برای دین و هم برای دولت-ملت در حال ظهور داشت. نجار با دست زدن به ایجاد فرهنگ متمایز جنوبی، موقعیت زن در عرصه خصوصی و عمومی، زندگی خانوادگی در جنوب قدیم، رابطه دین و برده داری و فرهنگ سیاسی جمهوری اولیه، تاریخچه ای را که در پس آن قرار دارد، آشکار می کند. میراث مذهبی که به عنوان یک نشانه متمایز از جامعه آمریکا باقی مانده است.