جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در حالی که "مشاوره فلسفی" در دهه 1980 به عنوان شکل جدیدی از تمرین مراقبتی ظهور کرد، می توان آن را به عنوان تلاشی برای پذیرش مجدد سنتی که به پیشینیان با درک آنها از فلسفه به عنوان "شیوه زندگی" بازمی‌گردد، درک کرد. این مطالعه به بررسی عناصر آن سنت می پردازد تا چارچوبی نظری-تاریخی برای عمل مدرن مشاوره فلسفی ارائه دهد. شخصیت اصلی این سنت فلسفی سقراط است. پژوهش حاضر بر مفهوم وی از «زندگی مورد بررسی» تمرکز دارد و در عین حال برخی از آموزه‌های فلسفه هلنیستی را به عنوان بیان‌های بعدی سنت سقراطی در نظر می‌گیرد. همانطور که در گفتگوهای افلاطونی نشان داده شده است، سقراط «زندگی بررسی شده» را با درگیر شدن در تمرین فلسفه به عنوان نوعی «مراقبت از روح» به نمایش می گذارد. اگرچه او به مناسبت «تبدیل» که ممکن است برای التزام به این عمل فلسفی لازم باشد صحبت می‌کند، اما در محیط‌های محاوره‌ای، از طریق بعد عقلی-شناختی عقل و برهان، با موضع انتقادی اساسی انجام می‌شود. این برای تمایز فلسفه از شیوه‌های روان‌درمانی اساسی است و ارزش منحصربه‌فردی را که فلسفه می‌تواند به شیوه‌های مراقبتی کمک کند، برجسته می‌کند. این پایان نامه دارای ویژگی تلفیقی است: به دنبال ادغام خود تأملی در سنت فلسفی با توجه به موضوعات موجود در حوزه مراقبت معاصر است. برای آن اهداف گسترده، تفسیر فلسفه باستان عمدتاً بر کار علمی G. Vlastos، M. Nussbaum، M. Foucault و P. Hadot متکی است. با راهنمایی آنها، پایان نامه به طور کلی به یک سؤال می پردازد: چه چیزی در فلسفه کلاسیک به عنوان یک شیوه زندگی با اهداف درمانی وجود داشت که در شیوه های غالب مراقبت از فرد امروزی وجود ندارد؟