جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه، با استفاده از کار اسلاوی ژیژک در تعامل با پولس رسول، استدلال می کند که پولس، در رومیان 6-8، گناه را به عنوان دروغی که موضوع را خارج از مسیح پایه گذاری می کند و نجات را به عنوان افشای و جابجایی این دروغ می داند. یکی به بدن مسیح پیوسته است. در این درک، رستگاری را می توان اساساً در قالب غلبه بر بیگانگی از خدا، همسایه و خود از طریق مشارکت در تثلیث (پذیرش پدر از طریق پسر به وسیله روح) مشاهده کرد که در مقابل سوژه گناهکار قرار می گیرد. در بیگانگی درونی او و بیگانگی او از خدا و دیگران، با یک میل فریبکارانه مرگ است که زندگی را در شریعت و نه در خدا می یابد. اهمیت الهیاتی خاص ژیژک (همراه با پیشینیانش زیگموند فروید و ژاک لاکان) نشان دادن ماهیت فراگیر و سیستماتیک این دروغ (فصل 1) و توصیف آن است که او آن را در رومیان 7 (فصل 2) می یابد. اهمیت کلی که این گزارش برای الهیات ممکن است داشته باشد این است که مفهوم گناه را به عنوان یک فریب (تجسم نفس) با منطق، پویایی و ساختار خاص خود، شبیه به موضوع روانکاوی، و به نوبه خود، می توان درک کرد. به عنوان مکان و وسیله ای که موضوع گناه و ماهیت ویرانگر آن توسط زندگی جدید در مسیح درک می شود و جابجا می شود (فصل 3). گناه و رستگاری، تحت این مفهوم، مقوله های پزشکی قانونی نیستند، بلکه با واقعیت زیسته هویت، یعنی سوژه ای معطوف به مرگ یا زندگی، ارتباط دارند.