جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه توسعه دکترین برزخ را در الهیات الهیات قرن نوزدهم جان هنری نیومن (1801-1890) ترسیم می کند. من آغاز این پیشرفت را از 1816-1828 با شناسایی مضامین کلامی کلیدی از نوشته‌های انجیلی اولیه نیومن در مورد تقدس، تطهیر و تبدیل دنبال می‌کنم. نیومن پس از رد انجیلییسم در دوران جوانی خود، از سال 1828 به بعد به تدریج به سمت آنگلیکانیسم کلیسای عالی حرکت کرد و آموزه انگلیکن "دولت متوسط" را پذیرفت. از سال 1830 او شروع به موعظه در مورد این آموزه با ارائه آن به عنوان جایگزینی برای "چشم انداز افسرده" برای دکترین "رومیشی" برزخ کرد. با این حال از 1837-1845 دیدگاه های او در مورد برزخ به طور قابل توجهی پس از مطالعه احکام Tridentine تغییر کرد. در سال 1841 او در تراکت XC از تراکت برای تایمز ادعا کرد که تغییرات قابل توجه در فرمول بندی ماده 22 از XXXIX مقالات به این معنی است که کلیسای انگلیس دکترین برزخ را در شکل اولیه آن رد نمی کند، بلکه فقط "رومیش" را رد می کند. افراط در الهیات قرون وسطی که تدریس او را مخدوش کرده بود. ادعای او مبنی بر اینکه بین آنچه ترنت در برزخ تعلیم داد و آنچه که کلیسای انگلستان در ماده بیست و دوم داشت اختلافی وجود ندارد، باعث اختلافات گسترده در میان معاصران او شد. در سالهای اولیه کاتولیک رومی خود، از 1845-1853، او در ابتدا مدل تنبیهی معمول برزخ را پذیرفت، اما به طور فزاینده ای به سمت درک اصلاحی این دکترین متمایل شد. در سال 1865 نیومن یک الهیات برزخ را در رؤیای جرونتیوس شرح داد، که در آن نشان داد چگونه روح به جای پاک شدن توسط آتش مادی، با تجربه ای منحصر به فرد و آنی از قدوسیت خدا پاک می شود. من نشان می‌دهم که چگونه الهیات او در مورد برزخ در رویا سهم قابل توجهی را در درک جدیدی از دکترین در الهیات کاتولیک رومی نشان می‌دهد.