جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این اولین جلد از دو جلد درباره یونانیان توسط راش ریز به این پرسش فلسفی اصلی می پردازد: فلسفه به چه معنا واقعیت را بررسی می کند؟ ریس در پاسخ به این پرسش، کار پیشسوکرات ها را با فلسفه معاصر در ارتباط نزدیک می آورد. D.Z. تفسیر سرمقاله فیلیپس به ویژه برای کمک به خواننده با توجه به متن و روشن کردن تحولات در تفکر ریز مفید است. بررسی فلسفی واقعیت چه تفاوتی با علم دارد و آیا می توان گفت که علم جنبه هایی از واقعیت را بررسی می کند، در حالی که فلسفه واقعیت را به این صورت بررسی می کند؟ در این جلد اول، ریس تأیید می‌کند که به نظر می‌رسید اکثر پیشسوکراتیک‌ها به دنبال علم به‌عنوان وجود هستند، و به دنبال جوهری از واقعیت هستند که به سادگی وجود دارد. ریس می پرسد که اگر وجود واقعیت را نمی توان انکار کرد، پس چگونه می توان آن را ادعا کرد؟ آیا منطقی است که بگوییم واقعیت وجود دارد؟ اگر از چیزی صحبت می کنیم، از شرایط وجود آن صحبت می کنیم که مستقل از «چیزی» مورد بحث است، پس چگونه می توان این را در مورد واقعیت گفت؟ چه شرایطی غیر از خود واقعیت می تواند باشد؟ ریس استدلال می‌کند که واقعیت وحدت هر چه باشد، نمی‌تواند وحدت یک چیز باشد. ریس نشان می‌دهد که چگونه پیشسوکراتیک‌های فردی از مشکلات پیشینیان خود آگاه هستند، اما طعمه مشکلات جدید خودشان می‌شوند. در مبارزه با این ریز پیشنهاد می‌کند که آنچه از نظر فلسفی عمیق در پرسش‌های آن‌ها است را می‌توان در بحث از رابطه گفتمان و واقعیت یافت. آیا آنچه به یکدیگر می گوییم به یک منطق زیربنایی بستگی دارد که تعیین می کند چه چیزی را می توان گفت و چه چیزی را نمی توان گفت، یا به سیستمی از معانی تغییرناپذیر؟ یا آیا تمایز بین حس و بیهودگی ریشه در شیوه های واقعی تفکر و عمل ما دارد؟ در بحث درباره این مضامین ویتگنشتاینی، ریز صرفاً پیشسوکراتیک ها را روشن نمی کند، بلکه با آنها گفتگو می کند.

ترجمه ماشینی: راش ریز، دوست نزدیک ویتگنشتاین و مترجم اصلی آثار او، نشان می‌دهد که چگونه کتاب درباره یقین ویتگنشتاین به منطق، زبان و واقعیت مربوط می‌شود - موضوعاتی که ویتگنشتاین را از اوایل کارش به خود مشغول کرده بود. توسط یکی از نزدیکترین دوستانش تصورات نادرست در مورد یقین ویتگنشتاین را رد می کند و نشان می دهد که مقاله ای درباره منطق است. تداوم اندیشه ویتگنشتاین و ویژگی رادیکال نتیجه گیری های او را آشکار می کند. حاوی پس‌گفتار مهم و روشن‌کننده‌ای است که درباره‌ی پژوهش‌های جاری پیرامون «یقین» و ارتباط آن با کار ریز در این موضوع بحث می‌کند.

ترجمه ماشینی: برای چندین دوره در کمبریج در سال 1939، لودویگ ویتگنشتاین در مورد مبانی فلسفی ریاضیات سخنرانی کرد. با این حال، کلاس سخنرانی که توسط ویتگنشتاین تدریس می شد، به سختی شبیه به یک سخنرانی بود. او روی صندلی وسط اتاق نشست و برخی از کلاس روی صندلی و برخی روی زمین نشسته بودند. او هرگز از یادداشت استفاده نمی کرد. او مکرراً، گاهی برای چند دقیقه، در حالی که مشکلی را حل می کرد، مکث می کرد. او اغلب از شنوندگانش سؤال می کرد و به پاسخ های آنها واکنش نشان می داد. بسیاری از جلسات عمدتاً گفتگو بودند. در این سخنرانی‌ها، از جمله، D. A. T. Gasking، J. N. Findlay، Stephen Toulmin، Alan Turing، G. H. von Wright، R. G. Bosanquet، Norman Malcolm، Rush Rhees، و Yorick Smythies حضور داشتند. یادداشت هایی که توسط این چهار مورد آخر به دست آمده است، مبنایی برای سی و یک سخنرانی در این کتاب است. این سخنرانی ها موضوعاتی مانند ماهیت ریاضیات، تمایز بین زبان های ریاضی و روزمره، صدق گزاره های ریاضی، سازگاری و تناقض در سیستم های رسمی را پوشش می دهد. ، منطق گرایی فرگه و راسل، افلاطون گرایی، هویت، نفی و حقیقت ضروری. مثال های ریاضی استفاده شده تقریباً همیشه ابتدایی هستند.

ترجمه ماشینی: ویتگنشتاین از بازگشت به کمبریج در سال 1929 تا مرگش در سال 1951، تقریباً منحصراً از طریق تدریس و بحث بر فلسفه تأثیر گذاشت. این یادداشت‌های سخنرانی نشان می‌دهد که او چه ویژگی‌های بارز تفکر خود را در این دوره از زندگی خود می‌دانست.