جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این مطالعه شرحی سازنده از انسان شناسی الهیاتی سورن کیرکگارد است. در آن نشان می‌دهم که به گفته کی‌یرکگور: (1) انسان در وظیفه‌ی مستمر تبدیل شدن است. (2) این تبدیل شدن مستلزم آن است که ما پیوسته از نو شروع کنیم. و (3) شروع یک هنر کنوتیک است که از طریق تمرین معنوی توانایی هایی مانند اضطراب و سکوت اجرا می شود. چنین اعمالی انسان را به حالتی برازنده برمی‌گرداند که کی‌یرکگور آن را «ابتدایی» می‌نامد. از این حالت، انسان ممکن است مکرراً (دوباره) شدن خود را آغاز کند. این مطالعه به طرق مختلف به بورس تحصیلی کیرکگارد کمک می کند. نکته قابل توجه این است که: (1) از طریق ارتقای جایگاه آغازین، کاهش ایمان کی یر کگاردی را به لحظه ای غیرمنطقی (مک اینتایر) یا خشونت آمیز (لویناس) واژگون می کند. (2) بینش افلاطونی را از انسان‌شناسی کی یرکگور بازیابی می‌کند. (3) آن دسته بندی های کی یرکگاردی (یعنی نیستی، سکوت، اضطراب) را که معمولاً از دریچه اگزیستانسیالیست سکولار یا پست مدرن خوانده می شوند، به لحاظ الهیاتی بازپروری می کند. و (4) در برابر تمایل مرتبط به دوشاخه کردن ابعاد فلسفی و الهیات اندیشه کی یرکگور مقاومت می کند. از نظر مسائل ماندگار در کلام فلسفی گسترده‌تر و فلسفه دین، این پژوهش: (1) از روش‌شناسی خوانش استفاده می‌کند که قرائت‌های متنی نزدیک را به عنوان ابزاری برای نقد خوانش‌های تاریخی-انتقادی به کار می‌گیرد. (2) بدين ترتيب تاليف كي يركگارد را به روي رويكردهاي الهياتي سازنده و تئولوژيك معاصر باز مي كند.