جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این مطالعه هویت در حال تکامل اسلاوها، به ویژه روسیه کیوان را که در دعاهای اسلاوها در قرن نهم تا دوازدهم نوشته شده است، بررسی می کند. فصل اول دعای موسوم به الفبایی را که معمولاً به کنستانتین پرسلاو نسبت داده می‌شود، به‌عنوان بیان اولیه ادبیات اسلاو بررسی می‌کند و پیوند زبان اسلاوی را با زبان اناجیل و در واقع با لوگوس جشن می‌گیرد. فصل‌های دوم و سوم بر روسیه کیوان تمرکز می‌کنند و در نظر می‌گیرند که چگونه دعاهای ادبی موجود در روایت‌های تغییر دین و غسل تعمید ولادیمیر اول، و همچنین دعاهای مربوط به شهادت شاهزاده‌های بوریس و گلب، این وقایع را از سطحی عروضی و سیاسی بالا می‌برد. حوادث با انگیزه در حد وقایع مقدس زندگی ملی. فصل چهارم دعای منسوب به ایلاریون را بررسی می‌کند، که در ارتباط با Slovo o zakone i blagodati قرار داده شده است، به عنوان دعایی که از طرف کل مردم گفته می‌شود، که هویت روس‌ها را که قبل از هر چیز با ایمان تازه‌یافته‌شان متحد شده‌اند، بر آنها متاثر می‌سازد. . در فصل پنجم، آثاری درباره فئودوسی نشان داده می‌شود که نمونه‌ای از دیدگاه رهبانی یک شفیع است، در حالی که فصل ششم به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه ولادیمیر مونوماخ پوچنی خود را به‌عنوان یک شاهزاده و غیر روحانی می‌نویسد، و از طریق دعا، بنیان اخلاقی را به‌ویژه با هدف شاهزادگان واقعی روسیه می‌نویسد. فصل آخر به بررسی این می‌پردازد که چگونه چرخه دعای هفتگی کریل توروف، دنیای معنوی داخلی را به تصویر می‌کشد. این مطالعه علاوه بر ردیابی ملیت و معنویت در حال تکامل روسیه، بحث های علمی پیرامون زمینه اصلی برخی از دعاها را روشن می کند. در زمینه‌هایی به‌اندازه روایت‌های حیاتی برای مقدمه‌ای از تفسیر، دعاها به‌طور پویا در محیط وسیع‌تر خود عمل می‌کنند. در دوره‌ای که شواهد مکتوب نسبتاً کمیاب است، دعاها دیدگاه بیشتری درباره هویت و معنویت در حال ظهور کیوان روسیه ارائه می‌دهند. دقت آشکاری که دعاها با آن نوشته می‌شوند و در زمینه‌های مهمی قرار می‌گیرند، باید به خواننده کمک کند تا به طور کلی اهمیت دعاها در ادبیات اولیه اسلاو را آگاه کند.