جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : علیت ذهنی و رابطه بین ذهنی و جسمی از موضوعات اصلی فلسفه ذهن است. این پایان نامه بررسی می کند که آیا این مناقشات به اشتباه جابه جا شده اند و می توان آنها را در تعهدات متافیزیکی متفاوت که اغلب به صورت ضمنی باقی می مانند، مانند اختلافات هستی شناختی یا مفهومی، یا در برخوردهای ابتدایی تر شهود پیش-نظری ردیابی کرد. بدین منظور، هدف این پایان نامه نشان دادن میزان تأثیر پیش فرض های مربوط به متافیزیک و فلسفه علم، به ویژه آنهایی است که به توصیف علیت و تبیین مربوط می شوند، بر صورت بندی نظریه های ذهن تأثیر می گذارند. دو پیشنهاد جایگزین اصلی در مورد متافیزیک علیت و تبیین مورد بحث قرار می گیرد. این‌ها در انتخاب هستی‌شناسی علّی به‌شدت متفاوت هستند: در اول، علل و معلول‌ها به‌عنوان ویژگی‌ها یا مصادیق آن‌ها در نظر گرفته می‌شوند (یا موجودیت‌های پیچیده ساختار یافته‌ای که تا حدی توسط اینها تشکیل شده‌اند، مانند حقایق). در دوم، علل و معلول ها جزییات عینی هستند، معمولاً رویدادها. من پیشنهاد می‌کنم تفاوت بین این گزینه‌ها صرفاً اختلاف نظر در مورد علت‌ها نیست، بلکه منجر به تضادهای اساسی در مورد ماهیت و وضعیت هستی‌شناختی تبیین، قوانین طبیعت و ویژگی‌هایی می‌شود که اینها به یکدیگر متصل می‌کنند، که به نوبه خود، فراهم می‌کند. زمینه مساعدی برای ایجاد سوء تفاهمات فلسفی این دو گزارش به صورت جداگانه ارزیابی شده و سپس با توجه به سازگاری درونی، انسجام، قدرت توضیحی و معقول بودن شهودی آنها و سپس با توجه به پیامدهای آنها برای فلسفه ذهن مقایسه می شوند. اگرچه برخی از تغییرات متافیزیکی غیرقابل دفاع هستند، من نتیجه می‌گیرم که هم نظریه‌پردازان مالکیت و هم نظریه‌پردازان رویداد می‌توانند علیت ذهنی را بپذیرند و شرحی از رابطه بین ذهنی و فیزیکی ارائه دهند. با این حال، از آنجایی که نظریه‌پرداز مالکیت در توضیح ذهنی که می‌تواند ارائه دهد بسیار محدودتر است و برای حفظ تصویر متافیزیکی خود به پیش‌فرض‌های بدوی و غیرقابل تحلیل بیشتری نیاز دارد، من استدلال می‌کنم که معتبرترین هستی‌شناسی علی، هستی‌شناسی مبتنی بر رویدادها است.