جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اعیان ثابته از مهم­ترین اصطلاحات عرفان ابن­عربی است هرچند که مفاهیم دیگری قریب به این اصلاح فکری اسلامی وجودداشته­است لیکن ابن­عربی خود مبدع این اصطلاح است. شارحان و صوفیان متأثر و به تبعیت از وی آن را به­کاربسته­اند و از آن در مسائل متعدد در تبیین هستی­شناسی عرفانی، بهره­برده­اند. در اندیشه ابن­عربی اعیان ثابته از لوازم اسماء و صفات الهی و علم ثبوتی حق تعالی است. نقش واسطه­ اعیان ثابته در پدیده­های عالم کارکردی ویژه به آن می­بخشد که بدون پرداختن به آن، شناخت عرفان نظری ممکن نیست، لذا از جایگاه هستی­شناختی در نظام عرفانی برخودار است. این پژوهش به بررسی اعیان ثابته در نظریات ابن­عربی پرداخته که درواقع اعیان ثابته را صور اسماء الهی خوانده­اند. اسماء الهی صوری از نسخ علم در تعین ثانی و علم حق دارند؛ چراکه حق تعالی عالم به اسماء خود است و صور علمی اسماء در علم خق قراردارند.