جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از مسائلی که در دین اسلام و مسیحیت مطرح است بحث نجات است که از مسائل اساسی این ادیان می باشد. شبهه ای بین اسلام و مسیحیت بوجود آمده اینست که در قرآن کریم طبق برخی آیات (1-2فتح.55غافر) یکی از منجیان و نجات دهندگان پیامبر اکرم(ص) است ولی ایشان نمی تواند منجی باشد چون خود ایشان فرمودند که نیاز به نجات دارند ولی حضرت مسیح با اینکه از روح خداست بدون هیچ گناهی در زمین مرتکب نشده و همچنین زندگی خود را نیز فدای بشریت کرد. در جواب این شبهه باید گفت که چند مساله قابل طرح است: مساله اول اینکه آیاتی که در مورد آن بحث شده است آیا نگاهی به تفسیر آیات نموده شده؟ مساله دوم اینکه مسیحی که در کتاب مقدس آمده است چه کسی است؟ مساله سوم اینکه منظور از فدا که سوال کننده گفتند خود نیز نیاز به تحقیق و بررسی دارد. مساله اول: علامه طباطبائی (رحمه الله) می فرماید: باید توجه داشت که مراد از مغفرت معنای معروفش که ترک عذاب در مقابل مخالفت با نامبرده نیست چون ذنب در لغت آنطور که از موارد استعمال آن استفاده می شود عبارت است از عملی که آثار و تبعات بدی دارد حال هر چه باشد و مغفرت هم در لغت به معنی پرده افکندن بر روی هر چیز است. مساله دوم: در انجیل دو تصویر از مسیح ترسیم شده است: یک تصویر اینکه بی تردید مسیح یک انسان است اگر چه او بواسطه اقتداری که سخن گفتن داشت و قدرت معجزه آسایش و پیشگویی هایی که محقق می ساخت اعطای روح اعلام دوستی با خدای واحد تولدش از باکره از دیگر انسان ها متمایز بود. و تصویر دیگر اینکه یک معلم یهودی، یک نجار دوره گرد، پسر مریم همراه با برادران و خواهران که به هر صورت یک انسان است. و یک تصویر در عهد عتیق نیز می باشد که او را موجودی می داند که بزرگترین مشخصه اش خدا ترسی پسر بنده خداست نه خدا، روح خدا بر او قرار خواهد گرفت. مساله سوم: در مورد فدا چند نظریه مطرح شده است: 1- انسان بالفطره گنه کار است و این گناه نتیجه سقوط آدم از عرش به فرش است. «زیرا آدم و حوّا به وسوسه شیطان گرفتار شدند و از درخت ممنوعه معرفت نیک و بد خوردند»(سفر پیدایش 2 : 3) که گناه انسان را مربوط به آدم می داند که هیچ راه برای بخشش و توبه نمی بیند. 2- انسان بالفطره گنه کار نیست بلکه گناه بواسطه یا خود شخص انجام می شود یا بوسیله ی وسوسه ی شیطان انسی و جنی. که در آموزه های اسلامی آمده است هرگز گناه شخص خطاکار موجب عقوبت دیگران نمی شود مگر آنکه دیگران هم از خطای او سهمی داشته باشند که در اینجا در واقع به جرم گناه خود مجازات می شوند. و خداوند در اسلام نه تنها با توبه واقعی گناهکار را می بخشد بلکه به او قدرت و رحمت عنایت می کند «از خداوند طلب آمرزش کنید و بدرگاهش توبه نمائید تا از آسمان بر شما رحمت فراوان نازل گرداند و بر قدرت و توانایی شما بیفزاید»(سوره هود، آیه 56)