جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: آناندا آبیسکارا معتقد است که دموکراسی، همراه با هنجارهای سکولار گرامی آن، بر ایده وعده‌ای است که به آینده موکول شده است. ریشه در وعده مسیحایی دموکراسی این باور است که هویت مذهبی - سیاسی - مانند بودایی، هندو، سینهالی، مسیحی، مسلمان یا تامیل - را می توان نقد، خنثی کرد، بهبود داد و تغییر داد، حتی در حالی که از نسل کشی گذشته جدایی ناپذیر باقی می ماند. . او استدلال می کند که این باور ساده دقیقاً همان چیزی است که ما را از به چالش کشیدن خشونت نهفته در حاکمیت سیاسی پسااستعماری منحرف می کند. در عین حال، ما نمی‌توانیم به سادگی مفهوم دموکراتیک را کنار بگذاریم، زیرا این مفهوم عمیقاً در خود مدرنیست، سرمایه‌دار و انسان‌گرا نفوذ می‌کند. ابی‌سکارا در کتاب «سیاست دین پساسکولار» از ما دعوت می‌کند تا میراث‌های اخلاقی-سیاسی خود را بازنگری کنیم، و به آنها نه به‌عنوان مشکل، بلکه به‌عنوان آپوریا، به معنای دریدی، یعنی به‌عنوان تضادها یا بن‌بست‌هایی که قابل حل نیستند، نگاه کنیم. او استدلال می کند که نظریه پردازی انضباطی در دین و سیاست قادر به شناسایی ابهامات مدرنیته پسااستعماری ما نیست. میراث های نابهنجار، که مانند شبح هایی هستند که نمی توان آنها را آرزو کرد، نوع جدیدی از تفکر را می طلبد. این تفکر است که ابیسکارا آن را ماتم و ارث بردن می نامد. عدم ارث بردن روشی برای تعمق در تاریخ است که هم از دوتایی ساده به خاطر سپردن و فراموشی اجتناب می کند و هم دیدگاهی اصیل در مورد میراث، حافظه و زمان ارائه می دهد. Abeysekara در محیط‌ها و فرهنگ‌های ایالات متحده، فرانسه، انگلستان، سریلانکا، هند و تبت قرار دارد. او در ارائه نمونه‌های عینی از دین در زندگی عمومی، وظیفه بازسازی پیش‌فرض‌های ناپدید لیبرالیسم و ​​سکولاریسم را زیر سوال می‌برد. او با خوانش دقیق نیچه، هایدگر، آرنت، دریدا، باتلر، و آگامبن، و همچنین فوکو، اسد، چاکرابارتی، بالیبار و ژیژک، راهی برای اندیشیدن در مورد آینده سیاست پست سکولار به خوانندگان ارائه می دهد که هم پویا و هم خلاق است. درباره نویسنده: آناندا آبیسکارا دانشیار مطالعات دینی در موسسه پلی تکنیک ویرجینیا و دانشگاه ایالتی است. او نویسنده کتاب رنگ‌های لباس: دین، هویت و تفاوت است که برنده جایزه آکادمی دین آمریکا برای بهترین کتاب اول در تاریخ ادیان شد.

ترجمه ماشینی: آناندا آبیسکارا مدعی است که دموکراسی، همراه با هنجارهای سکولار گرامی آن، بر ایده یک وعده موکول به آینده بنا شده است. ریشه در وعده مسیحایی دموکراسی این باور است که هویت مذهبی - سیاسی - مانند بودایی، هندو، سینهالی، مسیحی، مسلمان یا تامیل - را می توان نقد کرد، خنثی کرد، بهبود داد و تغییر داد، حتی در حالی که از نسل کشی گذشته جدایی ناپذیر باقی می ماند. . او استدلال می کند که این باور ساده دقیقاً همان چیزی است که ما را از به چالش کشیدن خشونت نهفته در حاکمیت سیاسی پسااستعماری منحرف می کند. در عین حال، ما نمی‌توانیم به سادگی مفهوم دموکراتیک را کنار بگذاریم، زیرا این مفهوم عمیقاً در درون خود مدرنیست، سرمایه‌دار و اومانیست ما نفوذ می‌کند. ابی‌سکارا در کتاب «سیاست دین پساسکولار» ما را دعوت می‌کند تا میراث‌های اخلاقی-سیاسی خود را بازنگری کنیم و به آن‌ها نه به‌عنوان مشکل، بلکه به‌عنوان آپوریا، به معنای دریدی، یعنی به‌عنوان تضادها یا بن‌بست‌هایی که قابل حل نیستند، نگاه کنیم. او استدلال می کند که نظریه پردازی انضباطی در دین و سیاست قادر به شناسایی ابهامات مدرنیته پسااستعماری ما نیست. میراث های نابهنجار، که مانند شبح هایی هستند که نمی توان آنها را آرزو کرد، نوع جدیدی از تفکر را می طلبد. این تفکر است که ابیسکارا آن را عزاداری و ارث بردن نامیده است. عدم ارث بردن روشی برای تعمق در تاریخ است که هم از دوتایی ساده به خاطر سپردن و فراموشی اجتناب می‌کند و هم دیدگاهی اصیل در مورد میراث، حافظه و زمان ارائه می‌کند. Abeysekara در محیط‌ها و فرهنگ‌های ایالات متحده، فرانسه، انگلستان، سریلانکا، هند و تبت قرار دارد. او در ارائه نمونه‌های عینی دین در زندگی عمومی، وظیفه بازسازی مقدمات نابه‌هنجار لیبرالیسم و ​​سکولاریسم را زیر سوال می‌برد. او از طریق خوانش دقیق نیچه، هایدگر، آرنت، دریدا، باتلر، و آگامبن، و همچنین فوکو، اسد، چاکرابارتی، بالیبار و ژیژک، راهی برای اندیشیدن در مورد آینده سیاست پست سکولار به خوانندگان ارائه می دهد که هم پویا و هم خلاق است.