جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : آزادی و سنت در هگل در تقاطع سه جریان حیاتی در اخلاق معاصر قرار دارد: بحث در مورد انسان شناسی فلسفی و اهمیت آن برای اخلاق، ارزیابی مجدد سنت و مدرنیته، و تجدید علاقه به هگل. توماس A. لوئیس این سه جریان فکری را در پرتو کتاب Vorlesungen über die Philosophie des Geistes اخیراً منتشر شده هگل درگیر می کند. لوئیس با استفاده گسترده از این سخنرانی ها، با ارائه تحلیلی نظام مند از انسان شناسی فلسفی هگل و سپس بررسی نقش اساسی آن در اندیشه اخلاقی و دینی هگل، به خلأ مهمی در پژوهش هگلی می پردازد. لوئیس معتقد است که انسان‌شناسی هگل در پی توضیح اهمیت مستمر سنت‌های دینی و فلسفی است که در آن رشد کرده‌ایم و توانایی ما برای فراتر رفتن از این سنت‌ها. لوئیس با تعقیب مفاهیم نقش جدایی‌ناپذیر پراتیک در انسان‌شناسی هگل، برای تفسیری مترقی‌تر از اخلاق هگل و نقد «هگلی» مشکل‌سازترین اظهارات هگل در مورد مسائل سیاسی و اجتماعی استدلال می‌کند. لوئیس نتیجه می گیرد که هگل استراتژی قدرتمندی برای آشتی دادن آزادی و سنت ارائه می دهد. این تفسیر تازه از آثار هگل دیدگاه جدیدی چالش برانگیز در مورد اندیشه اخلاقی و مذهبی او ارائه می دهد. برای دانشجویان و دانش پژوهان در مطالعات دینی، فلسفه و نظریه سیاسی ارزش قابل توجهی خواهد داشت.

ترجمه ماشینی: کاترین مالابو، آنتونیو نگری، جان دی. کاپوتو، برونو بوستیلز، مارک سی تیلور، و اسلاوی ژیژک به هفت نفر دیگر – از جمله ویلیام دزموند، کاترین پهل، آدریان جانستون، ادیت ویشوگرود و توماس آ. لوئیس- می‌پیوندند تا اندیشه هگل را در فلسفه، سیاست و دین قرن بیست و یکم. این متفکران با حذف ادعاهایی مبنی بر پایان یافتن تکامل اندیشه و تاریخ، از نوآوری های هگل در برابر بی ربط بودن محافظت می کنند و مهمتر از همه، تمایز سکولار و مقدس را مجدداً تغییر می دهند. این مشارکت های اولیه بر تحلیل هگلی و ارزش دگرگون کننده اندیشه فیلسوف در رابطه با «روی به دین» کنونی ما متمرکز است. ملابو موتیف اعتراف هگل را در رابطه با بخشش توسعه می دهد. نگری در مورد فلسفه حق هگل می نویسد. کاپوتو بر الاهیات رادیکالی که توسط هگل ممکن شده است، تاکید می کند. و Bosteels خوانش های مد روز از فیلسوف را نقد می کند و بر ضد تقلیل پذیری دیالکتیک او استدلال می کند. تیلور مطلق بودن هگل را به عنوان فرآیندی از بی قراری بی پایان باز پس می گیرد، و ژیژک مفاهیم مذهبی مفهوم رها کردن هگل را دوباره بررسی می کند. این مقالات که منعکس کننده مسیر خود فیلسوف هستند، از طریق سیاست، الهیات، هنر، ادبیات، فلسفه و علم به صورت دیالکتیکی پیشرفت می کنند، گفتمان های نظری پیشرفته را طی می کنند و راه هایی را که هگل در آنها زندگی می کند، روشن می کند.