جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: معمولاً فرض بر این است که تحول فلسفی ویتگنشتاین یا با یک تغییر چشمگیر یا یک تغییر ذهنی ظریف تعیین می شود. این کتاب دیدگاه یک تغییر را به چالش می کشد. ویتگنشتاین تغییرات ذهنی زیادی داشت و آنها به قدری اساسی هستند که می توان او را دارای چندین فلسفه مختلف در اواخر دهه بیست و اوایل دهه سی دانست. در اوایل سال 1929، ویتگنشتاین نمادگرایی مکمل (پدیدارشناختی) را به منظور انجام وظیفه تراکتوری در تعیین محدودیت های زبان و اندیشه در نظر می گیرد. نمادگرایی شکست خورد و او سپس یک مفهوم جامع از "گرامر" را توسعه داد که، او امیدوار بود، این وظیفه را انجام دهد. این مفهوم از "گرامر" در سالهای 1930-1930 منجر به مفهوم حساب دیفرانسیل و انتگرال زبان می شود که هنوز در تایپ اسکریپت بزرگ (3-1932) از آن دفاع می شود. ویتگنشتاین به عنوان ابزار تکمیلی مفهوم حساب دیفرانسیل و انتگرال، روش ژنتیکی را ابداع می کند که هدف آن حل کردن پازل های فلسفی با درک چگونگی پیدایش آنهاست. پس از نگارش بزرگ، ویتگنشتاین دیدگاه انسان شناختی را جذب می کند و روش ژنتیکی را در مرکز صحنه فلسفه خود قرار می دهد. استفاده از روش ژنتیکی (مرتبط با دیدگاه انسان‌شناختی) به تدریج توسعه می‌یابد و اشکال مختلف کاربرد دارد: در کتاب آبی، در نسخه‌های کتاب براون (1934-1934)، و در تحقیقات فلسفی.