جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

آیه 33 سوره احزاب که معروف به آیه تطهیر است، از اراده الهی برای دورکردن و زایل ساختن هر نوع پلیدی و ناپاکی از گروه خاص خبر می‌دهد و اعلام می‌کند که تنها این گروه از این عنایت ویژه‌ای الهی بهره‌مند هستند و حضرت حق این امتیاز بی‌نظیر را منحصراً به آن‌ها اعطاء کرده است. عبارتِ «اهل‌البیت» در این آیه در مقام اشاره به آن گروه خاص به‌کاررفته است. در خصوص اینکه مراد از اهل‌البیت کیان‌اند؟! دیدگاه‌ها و نظریه‌های متعدد و متفاوت وجود دارد. رأی صاحب‌نظران و مفسرین شیعه آن است که مراد از عبارت موردبحث، طیبه خمسه؛ یعنی پیامبر اعظم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) و حضرت علی و حضرت زهرا و حسنین (علیهم‌السلام) است. امّا مفسرین و متکلمان اهل تسنّن با این نظر مخالفت کرده‌اند؛ بعضی تنها زنان پیامبر (ص) مشمول اهل‌البیت دانسته و بعضی دیگر دایره اهل‌البیت را توسعه داده و علاوه بر طیبه خمسه، شامل زنان پیامبر نیز دانسته‌اند. در این نوشته نظر گروه اوّل تقویت شده و شواهد و دلایل روایی که در منابع متعدد و معتبر آمده، ذکر شده است و با استناد و استدلال به احادیث ناظر به شأن نزول و تفسیر آیه تطهیر، دیدگاه امامیه مبنی بر اختصاص آیه مورد بحث، به طیبه خمسه، اثبات شده است.