جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: مابعدالطبیعه پراگماتیست بیان مجدد پراگماتیستی ماهیت، اهداف و روش های متافیزیک را پیشنهاد می کند. پراگماتیست به جای در نظر گرفتن متافیزیک به عنوان یک «فلسفه اول»، تحقیقی در جهان مستقل از دیدگاه های انسانی، متافیزیک را به عنوان تحقیقی در طبقه بندی واقعیت مملو از اعمال انسانی می بیند. تا آنجایی که دسته بندی های ما از واقعیت مملو از عمل است، ناگزیر نیز مملو از ارزش هستند. سامی پیلستروم استدلال می‌کند که متافیزیک ساختار طبقه‌بندی «خود» جهان را مطالعه نمی‌کند، بلکه ساختاری را که ما از طریق فعالیت‌های مفهومی و عملی خود، بر واقعیتی که تجربه می‌کنیم و با آن تعامل داریم، تحمیل می‌کنیم. نویسنده با درگیر شدن با پراگماتیست های کلاسیک آمریکایی، به ویژه ویلیام جیمز، و نوپراگماتیست ها، از جمله هیلاری پاتنام، به دنبال اصلاح تصورات غلط دیرینه در مورد ماهیت رابطه بین متافیزیک و پراگماتیسم است. او استدلال می‌کند که یک جایگزین متافیزیکی منسجم برای متافیزیک واقع‌گرای کنونی مد روز از پراگماتیسم بیرون می‌آید و خود پراگماتیسم باید به شیوه‌ای جدی متافیزیکی تفسیر شود. علاوه بر این، کتاب استدلال می‌کند که از دیدگاه پراگماتیست، متافیزیک باید به‌طور جدایی ناپذیری با اخلاق مرتبط باشد.

ترجمه ماشینی: این کتاب از آنتی‌تئودیسیسم دفاع می‌کند و استدلال می‌کند که تئودیسه‌هایی که به دنبال توجیه خدا برای شر و رنج در جهان هستند، از نظر اخلاقی قربانیان رنج را به رسمیت نمی‌شناسند. نویسندگان این دیدگاه را با استفاده از منابع ادبی و فلسفی استدلال می‌کنند و با «مقاله تئودیسه» در سال 1791 امانوئل کانت و خواندن کتاب ایوب از آن شروع می‌کنند. سه موضع مهم ضد خداباوری قرن بیستم، از جمله ضد خداباوری اخلاقی «یهودی» پس از هولوکاست، آنتی‌تئودیسیسم ویتگنشتاینی که توسط D.Z. فیلیپس و ضد خداپرستی پراگماتیست مورد دفاع ویلیام جیمز. نویسندگان استدلال می کنند که این رویکردها به شر و رنج اساساً کانتی هستند. آثار ادبی مانند محاکمه فرانتس کافکا، در انتظار گودو اثر ساموئل بکت و نوزده هشتاد و چهار اثر جورج اورول به منظور پیشبرد حیاتی پرونده فلسفی ضد خداباوری مورد بررسی قرار می گیرند.

ترجمه ماشینی: تئودیسه هم به‌عنوان یک موضوع کلامی سنتی و هم در انواع سکولار گسترده‌تر آن، همچنان یک مشکل در فلسفه دین است. در این کتاب، پروفسور سامی پیلستروم، ارزیابی مجدد انتقادی جدیدی از گفتمان تئودیسی ارائه می کند که به مشکل شر و رنج می پردازد. او دیدگاهی ضد خداباورانه را توسعه می‌دهد، و استدلال می‌کند که تئودیسه‌هایی که به دنبال معنادار یا توجیه رنج ظاهراً بی‌معنی از «دیدگاه خدا» هستند، در نهایت بر واقع‌گرایی متافیزیکی تکیه می‌کنند که دیدگاه فردی فرد مبتلا را تشخیص نمی‌دهد. بنابراین پیلستروم نشان می‌دهد که رویکرد پراگماتیستی به موضوع رئالیسم در فلسفه دین، نقطه آغازی حیاتی برای ارزیابی مجدد مسئله تئودیسه است.

ترجمه ماشینی: این مقاله با ادغام دیدگاه‌های استدلال فلسفی و خواندن و تحلیل ادبی، شکست اخلاقی تئودیسه‌ها را بررسی می‌کند. مقاله از دو بخش اصلی تشکیل شده است. در بخش اول، نقد اخلاقی رئالیسم متافیزیکی را با تحلیل ناتوانی آن در تشخیص کثرت چشم‌انداز و تنوع رنج پیشنهاد می‌کنیم. از آنجایی که تئودیس ها به دنبال توضیح این هستند که چگونه یک خدای قادر مطلق، دانای مطلق و کاملاً خیرخواه می تواند اجازه دهد جهان حاوی شر و رنج باشد، می توان استدلال کرد که رئالیسم متافیزیکی - یعنی این تز که جهان ساختار بنیادی خود را مستقل از دیدگاه های بشری دارد. مفهوم سازی و تحقیق - نقطه شروع مشکل آفرین خداباوری است. ما شکست در تشخیص رنج دیگران را که ذاتی در تئودیس‌ها است، به‌عنوان یک شکست مبتنی بر جست‌وجو برای تصویری تقلیل‌دهنده و عینی‌ساز کلی («نمای چشم خدا») که سازنده رئالیسم متافیزیکی است، بررسی می‌کنیم. بخش دوم مقاله نشان می‌دهد که چرا باید بینش‌هایی از ادبیات تخیلی را در تلاش‌هایمان برای درک شکست‌های تشخیص تئودیسی‌ها لحاظ کنیم. با تأکید بر ارتباط ادبی، فلسفی، و کلامی بازنویسی‌های مختلف مدرن کتاب ایوب، که زیرمتن بسیار مهمی برای بسیاری از آثار ادبی بعدی است که در آن قهرمان‌ها نوع خاصی از تجربه انسانی - رنج بی‌حساب - را ارائه می‌کنند. بیشتر به برخی از نمونه های ادبی، مانند رمان های هیوب و Die Rebellion اثر جوزف راث. تنش‌هایی که پیرامون مجادله اخلاقی تجربه‌های بی‌عدالتی و رنج و استدلال انسانی و مذهبی و توجیه خشونت ایجاد می‌شود، بررسی می‌شود. پایان مبهم هیوب که رستگاری ظاهرا امیدوارکننده و تقریباً افسانه‌ای را به داستان اضافه می‌کند، نقش مهمی در تفسیر ارائه‌شده در مقاله دارد. با تحلیل برخی از نمونه‌های ادبی و ارتباط آن‌ها با سنت شغلی ادبی، تلاش‌های تئودیکیست برای معنا بخشیدن به رنج - تلاش‌هایی مبتنی بر رئالیسم متافیزیکی، همانطور که در بخش اول مقاله مطرح شد- برجسته می‌شود. در نهایت، ما همچنین به طور انتقادی این اتهام را در نظر می‌گیریم که تئودیسم تنها می‌تواند به صورت نظری صورت‌بندی شود و استدلال می‌کنیم که تمایز شدید بین تئوری و عمل در این زمینه، خود اقدامی ناشناخته یا ناتوانی در تشخیص رنج است.