جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از مبانی آموزه­های اسلام آن است که انسان دارای ماهیت وجودی دوگانه مادی و معنوی بوده و به­عنوان برگزیده­ترین مخلوقاتِ عالم­ هستی، شایسته رسیدن به مقام قرب­ الهی است که این مهم، ارتباط ویژه­ای با نگرش انسان به دنیا و شناخت هدف­ خلقت دارد. در این موضوع، در آیات و روایات، دو نگرش نسبت به دنیا مطرح است: دنیاى ممدوح و دنیای مذموم. این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی، به بررسی دوسویه­انگاری دنیا در منابع اسلامی پرداخته است. یافته­های پژوهش، نشانگر این است که در نگرش مادی­گرایانه، نهایت هدف­ خلقت، بهره­مندی بیشتر از نعمت­های دنیوی و نادیده­پنداشتن حیات اخروی است که به­دلیل غرق‌شدن در مادیات و فراموشی آخرت، مذمت شده است. در سوی دیگر و در نگرش حقیقی، بحث تکامل انسان مطرح است که به‌دلیل بهره­مندی از دنیا در مسیر حرکت به­سوی خداوند و کسب فضایل انسانی، ممدوح است. حیات حقیقی، که در قرآن به­عنوان حیات طیبه نام برده شده، مرهون نحوه صحیح زندگی در دنیا و وابسته به تعالی روح است و با ایمان ­راسخ و عمل­ صالح می­توان به آن دست یافت و موجب سعادت دنیا و آخرت شد.