جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تحلیل گفتمان انتقادی با تکیه بر زبانشناسی نقشگرا معتقد است که میان متن و زمینۀ متن (شرایط اجتماعی) رابطۀ تعاملی وجود دارد و بافت متن از بافت موقعیت تأثیر می­پذیرد. یکی از متون گفتمانی که با جهان خارج رابطۀ ارگانیک و مستقیم دارد، نهج‌البلاغه است که با تکیه بر نظریات جدید زبانشناسی مثل گفتمان انتقادی می­توان به کشف ناگفته‌های پنهان در پس بافت متنی آن دست یافت. امام علی(ع) در رویارویی با مخالفان خود با انتقاد روشن از ایدئولوژی حاکم، سعی می­کنند بافت فرهنگی جامعه را در راستای اهداف بلند اسلام تغییر بدهند. بررسی برخورد امام(ع) از دریچه گفتمان انتقادی به ما کمک می‌کند که بفهمیم امام چگونه از زبان در راستای مقابله با گفتمان‌های ظالمانه استفاده کرده‌است. این پژوهش با روش تحلیلی- توصیفی و با تکیه بر نظریۀ نورمن فرکلاف، با تحلیل ساختار متنی همچون واژگان و جملات در سطح توصیف و تطبیق آنها با بافت موقعیت در سطح تفسیر، نقش و رابطه آن با گفتمان‌های موجود در سطح جامعه را تبیین می­نماید. بررسی خطبه­ها و نامه­ها از نظر واژگان و دستور نشان داد که ویژگی‌های مدنظر رویکرد فرکلاف، در چارچوب ارزش‌های تجربی و بیانی و رابطه‌ای در این خطبه‌ها و نامه‌ها وجود دارد. در سطح تفسیر گفتمان حضرت متناسب با فضای سیاسی و اجتماعی آن روزگار است و در سطح تبیین چرایی و ایدئولوژی پشت پردۀ گفتمان امام نسبت به ناکثین، دفاع از حقانیت خودش و رعایت نشدن عدالت در حقش است.