جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ولایت اهل‌بیت علیه‌السلام به عنوان یکی از مهم‌ترین آموزه‌های دینی در تراث شیعی معرفی شده است. مناسک عبادی نیز از اهمیت ویژه‌ای در ادیان الهی برخوردار می‌باشد؛ البته این‌دو از اهمیتی برابر برخوردارنیستند. کثرت اتیان مناسک عبادی توسط برخی از دشمنان اهل‌بیت علیهم‌السلام و عدم اهتمام برخی از شیعیان به این مناسک، این پرسش را مطرح می‌کند که کدام یک از این‌دو گروه، جایگاه بهتری نزد خداوند دارند. این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی در صدد اثبات رابطه ولایت اهل‌بیت علیهم‌السلام و مناسک عبادی در تراث شیعی می‌باشد. یافته اصلی این مقاله این است که در بسیاری از مکتوبات شیعه و سنی آمد است که عبادت و اعمال انسان، اگر از دالان ولایت اهل‌بیت عصمت و طهارت عبور نکند و با امر ایشان نباشد، بیهوده و بی‌ثمر است و در قبال آن عذاب و خذلان الهی نصیب چنین عابدی خواهد شد؛ در مقابل اگر فردی ولایت اولیای خدا را بپذیرد، ولی از روی هوای نفس مرتکب گناهی شود، خداوند متعال به واسطه ولایتش، او را به نور توبه و مغفرت هدایت می‌کند و در نهایت، رستگار می‌شود.

رکوع یکی از مهم‌ترین ارکان نمازاست که بالاترین عبادت در دین اسلام بشمار می‌رود تاجاییکه در قرآن کریم بارها به اهمیت آن تأکید و به انجام آن توصیه شده است. بدین سبب که یاد خدا را به قلب انسان وارد نموده و او را به هدف نهایی بندگی یعنی قرب الهی نزدیک می‌گرداند. رکوع، تعظیم در برابر عظمت الهی و اعتراف به وحدانیت خداوند است. می‌توان خضوع و خشوع را از مهم‌ترین نتایج و آثارآن دانست که خود برطرف‌کننده تکبر در اعمال عبادی می‌باشد. در کاوش پیش رو که در حیطه قرآن و حدیث صورت گرفته است، آثار رکوع به‌صورت توصیفی-تحلیلی اعم از فواید اخلاقی، معنوی و اخروی بررسی گردیده و موارد زیر یافت شده است؛ ازجمله: رکوع موجب طاعت، دوری از گناه و فریاد ابلیس، مزین‌شدن به نور بهاء الهی، ساکن شدن در سایه عظمتش و ملبس‌شدن به لباس برگزیدگان، تعجب فرشتگان از اعطای نور و هبه الهی و مباهات به فرد راکع، اظهار ادب و دوری از تکبر، پاک شدن دل از حسد، زمینه درک ولایت به‌واسطه عشق و محبت ائمه، نیل به رستگاری و قرب، آسودگی از وحشت قبر و حرمت جسم راکع بر آتش، عاقبت‌به‌خیری و رسیدن به مقام علیین و حصول طرق سعادت، صعود نماز نورانی به‌واسطه رکوع کامل و گشایش درب‌های رحمت الهی و درنهایت احترام خداوند به موسپیدان راکع.