جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بهره مندی هرچه بهتروبیشترازکتب تفسیری درابتدانیازمندشناخت انواع روش های مختلف تفسیری موجود ومطالعه آنها می باشد.گرچه درگذشته به«روش شناسی»کمترتوجه شده است، اماامروزه یکی ازمسائل مهم وضروری علوم است. اهمیت آن درارتباط باعلم تفسیر،که باکلام وسخن خداوندسروکاردارد، بیشترنمایان می شود؛ چراکه دستیابی به روش درست تفسیر،جزباجدی گرفتن روش شناسی تفسیرممکن نخواهدبود.ضرورت روش درست تفسیرزمانی آشکارمی شودکه بدانیم پیامبراکرم(ص)تفسیربه رأی راباوجوددستیابی به حق، باطل اعلام کرده است، یعنی مهم روش درست تفسیرسخن خداونداست. هدف رساله حاضرشناخت چارچوب وروش علامه طهرانی درکتاب معادشناسی می باشدکه درراستای نمایان شدن کیفیت ومحتوای فکری ونوع نگرش مفسربه آیات قرآن وکیفیت بهره گیری ایشان ازمنابع است.با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی (توصیف کلمات مرتبط با روش، سبک، گرایش و مبانی و تحلیل متنی و پردازش اطلاعات) در کتاب معاد شناسی علامه سید محمدحسین حسینی طهرانی و بررسی شیوه‌ها، روش‌ها و سبک‌های تفسیری ایشان درمی‌یابیم که از روش‌های تفسیری قرآن به قرآن، تفسیر روایی، عقلی ، اجتهادی واز گرایش‌های تفسیری فلسفی، عرفانی، ذوقی و تربیتی استفاده نموده و از ذکر نکات اخلاقی نیز غفلت ننموده‌اند.مبانی تفسیری ایشان که بیشترازنوع مبانی صدوری می باشندعبارتنداز:الهی بودن الفاظ ومحتوای قرآن، حجیت سنت ائمه (ع)، قرآن باعبارات والفاظش به تواترثابت است، صیانت قرآن ازتحریف،اعتقادبه ظهروبطن قرآن، حجیت خبرواحدو...زبان بیان تفسیر به دو زبان فارسی و عربی می‌باشد؛ شکل و قالب بیان تفسیر به صورت نثر علمی که با استفاده از مطالب دقیق فلسفی، عرفانی، روایی و قرآنی نگاشته شده است و موضوعی بودن تفسیر که در رابطه با معاد و مسائل مرتبط به آن است ازمولفه های سبک تفسیری ایشان می باشد.