جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

فرایند شکل ­گیری زبان عرفانی گسترۀ وسیع و ابعاد متنوعی دارد. هدف این مقاله آن است که برای تحلیل فرایند شکل‌گیری زبان عرفانی از قرآن الگویی تازه­ ارائه کند. این الگو دربرگیرندۀ مراحلی است که براساس آن ها می­ توان فرایند شکل­ گیری زبان عرفانی را از دستگاه زبان قرآنی در متون تعلیمی عرفانی تحلیل کرد. این الگو با ترسیم میدان ­های معنی ­شناختی، بر معانی نسبی واژه­های قرآنی در متون تعلیمی عرفانی متمرکز است و از بازسازی نظریۀ ایزوتسو در کتاب خدا و انسان در قرآن حاصل می­ شود. تحلیل تغییرات معنایی واژه­ ها نیازمند توجه به ارتباط متن با جامعه و مؤلف است. بنابراین الگوی ارائه‌شده با توجه به ارتباط چهارگانۀ متن، جامعه، وضعیت عرفان­­ اسلامی و مؤلف به دریافت دلیل تغییرات معنایی واژه ­های قرآنی در متون تعلیمی عرفانی کمک می­ کند. این پژوهش نشان می ­دهد که می­توان در نگرشی دوسویه، مبتنی بر تأثیر قرآن بر عرفان اسلامی و تأثیر عرفان اسلامی بر معانی واژه ­های قرآنی، فرایند شکل­ گیری زبان عرفانی را به‌طور مستقیم از قرآن با یک الگوی تازه تحلیل کرد