جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

قلب قرارگاهِ شهود و مرکز دریافت معارف باطنی بر مدار «طهارت» به شمار می‎رود. «قلب سلیم» فارغ از ماسوی‌الله و «قلب عَقول» درون‌گراییِ برون‌نگر بوده و در هندسه سلوک وحیانی از منزلت خاصی برخوردار است؛ به طوری که کاربست بنیادینی در کشف حقایق معرفتی و تولید دانش عرفانی دارد. اهمیت و ضرورت تبیین منزلت قلب آنجاست که در معارف حسینی معرفت قلبی نقش زیرساختی از مقام حدوث تا بقا در هندسه سلوک تا شهود ایفا می‏نماید. مسئله اصلی نوشتار حاضر این است که معرفت قلبی بر پایه مأثورات و برخی مکاشفات حسینی از چه منزلتی در هندسه سلوک برخوردار است؟ برای دست‌یابی به پاسخ از روش نقلی- عقلی استفاده شد و دستاورد نهایی این است که معرفت قلبی به صورت دوسویه و ذومراتب در مقام تحقیق و تحقق سلوک دارای منزلت بنیادی است و شهود در حالت خواب و بیداری ممکن و معرفت‌زاست.

عقل، اولین و مهم ترین آفریدة الهی است که در طی مسیر کمال انسانی نقش تعیین کننده ای دارد و نیز به عنوان رسول باطنی است که در فهم معارف والای قرآنی مورد استفاده قرار می گیرد. اینک پرسش نوشتار حاضر این است که کاربست عقل در تفسیر رضوی چگونه تجلی یافت؟ مقصد از این پژوهش بررسی دامنه کاربست و کارکرد عقل در روش تفسیر رضوی می باشد.زیرا یکی از اصول مهم تفسیری بهره گیری از عقل با هدف تبیین قرآن کریم خواهد بود. یکی از اصول مهم برای درک درست آیات، استفاده از عقل می باشد و می تواند به تبیین آیات متشابه و رمزگشایی های قرآن کمک می کند. عقل هم نقش تبیینی و ارشادی را ایفا می نماید و هم منبعی محکم در فهم معارف قرآنی به شمار می رود. از سوی دیگر عقل به تحلیل و پردازش معارف قرآنی می پردازد.